ÜÇ QARDAŞDAN BİRİ



Ayvazalı kişi bir dəfə cəbhəyə yollananda üç döyüş bölgəsinə baş çəkməli olur. Onun bir oğlu Həbib Tovuz rayonunun sərhəd zolağında keşikdədir. Kiçik oğlu Mürsəl Beyləqan ərazisində səngər ömrü yaşayır. Zəngin döyüş yolu keçmiş digər oğlu Xaliq isə Ağdam bölgəsində xidmət edir.
1993-cü ilin iyun ayında Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin sıralarına gələn və minaatançı kimi döyüşə atılan Xaliq Ayvazalı oğlu Tanrıverdiyevin səngər həyatının bir hissəsi gözlərim önündə keçib. Onu qorxubilməz və cəsarətli bir igid kimi tanıyıram. Döyüşçü yoldaşım olub. Yadımdadır ki, atası Xaliqi arxa cəbhədə xidmətə keçirmək üçün qanuni yolla sənədlər toplamışdı. Bu barədə nazirlikdən xüsusi əmr də gəlmişdi. Lakin orduya cani-dildən bağlanmış Xaliq atasını razı sala bildi və döyüş dostlarından ayrılmadı. Düşmənlə üzbəüz mövqelərdən çəkilib arxaya keçməyi şəninə sığışdırmadı. Xaliq bu dəyanətli hərəkəti ilə bir daha sübut etdi ki, o, Silahlı Qüvvələrimizin qeyrətli, namuslu, həm də bacarıqlı bir əsgəridir.
Ötən ilin əvvəllərində gedən qanlı döyüşlər Xaliqin yaddaşında dərin izlər salıb. Bu çarpışmalar zamanı o, müasir döyüşün bir çox incəliklərini anladı, təcrübi biliyini artırdı. Xaliq həmin uğurlu dəqiqələri belə xatırlayır:
- 1994-cü il yanvarın 27-də bölük komandiri Şamil Əmirov hava telefonu ilə mənə “N” kəndində çoxlu erməni texnikasının cəmləşdiyini çatdırdı. Mən həm minaatançılara, həm də topçulara hədəf göstəricilərini verirdim. Qarlı-çovğunlu havada kəndə piyada getmək üçün ən azı 3 saat vaxt lazım idi. Çavuş Elxan Məmmədov da mənimlə gedəsi oldu. Atışma bir az ara verən kimi yola düzəldik. Səhər saat 6 tamamda özümüzü Şamilin yanına yetirdik. Hava toranlıq idi. Müşahidə apara bilmirdim. Uca dağların başı işıqlaşan kimi fəaliyyətə başladım. Kəndin aşağısında 10 ədəd yük maşınının və 2 ədəd PDM-in qaraltısını seçdim. Koordinatları dəqiqləşdirib usta minaatançı Yusif Savalanovla əlaqəyə girdim. Topçularımıza da müvafiq siqnallar göndərdim. Üç mina atışından sonra dığalar vəlvələ içərisində qaçışmağa başladılar. Sevincimdən gözlərim yaşarmışdı. Hava telefonu ilə “Əhsən!” – deyə Yusifi alqışladım. Ərazi düşməndən təmizləndikdən sonra xəbər göndərdim ki, atəşi dayandırmaq gərəkdir. Axı sabah düşmənin başqa istiqamətdən hücumu gözlənilirdi və bizə ehtiyat mərmi lazım olacaqdı.
Yanvarın 29-da döyüşçülərimiz Ermənistan Silahlı Qüvvələrinin Güneypəyə - Qamışlı istiqamətində planlaşdırdıqları hücumu alt-üst etdilər...
Xaliq 1967-ci ildə Tovuz rayonunun Baqqallı kəndində doğulub. Azərbaycan Politexnik İnstitutunu bitirdikdən sonra Bakıda Keşlə maşınqayırma zavodunda işləyib. Cəbhəyə də elə buradan gedib. Hazırda minaatanlar batareyasında qulluq edir. Qanlı döyüşlərdə bişib bərkimiş Xaliq Tanrıverdiyev atəşkəs dövründə öz taktiki biliklərini artırmaq qayğısına qalır. O belə hesab edir ki, mənfur düşmənin ayağı torpaqlarımızdan tamamilə kəsilməyincə silahı yerə qoymaq, arxayınlaşmaq olmaz. Əsgər hər dəqiqə Vətənin əmrinə hazır dayanmalıdır.

İbrahim MƏSİMOĞLU
27 may 1995-ci il











Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

“SÖZ VAR EL İÇİNDƏ, SÖZ VAR EV İÇİNDƏ...”

DÖYÜŞÇÜ HAQQINDA SÖZ

“MƏN SÖZÜMÜN AĞASIYAM!”