DÖYÜŞÇÜ HAQQINDA SÖZ

Yarandığı gündən üzü bəri yorğanı od-alov, çarpayısı səngər olan ordumuzun inkişaf mərhələləri anbaan izlənir, lakin yaranmış keyfiyyət dəyişiklikləri ayrı-ayrı fikir adamlarının görmə bucağından birmənalı qiymətləndirilmir. Əfsus ki, qərəzli gözlər ağı ağ, qaranı da qara kimi görmürlər. Söylədiyi sözün məntiqini öz xeyrinə yozanlar deyirlər ki, əsl döyüşçü “könüllülər” vaxtı olub, indi də az-maz vuruş təcrübəsi toplayanları tərxis edib yerinə təcrübəsiz “körpələri” qoyurlar. Aprel ayında Qazax bölgəsində olan döyüşlər bir daha bunun əksini və əsgərlərimizin döyüş səviyyəsinin yüksək olmasını sübut etdi. Bu sözlər öncə gənc əsgərlərin xətrinə dəyir. Sonrası, anlamaq lazımdır ki, Vətən müharibəsində “könüllü” titulu şərti mənada işlədilir. Azğın düşmənə qarşı ölüm-dirim vuruşuna çıxan əsgəri “çeşidləmək” hansı mənəvi ölçüyə sığar?! “Könüllü” kəlməsi öz mənasını hərbi komissarlığın çağırış vərəqinin təqdim edildiyi vaxta qədər saxlayır. Vətən oğlu əsgər libasını geyib hərbi andını içirsə, ona “könülsüz” deməyə ehtiyac qalmır. İstər Qarabağ müharibəsinin ilk çağlarında, istərsə də atəşkəs dövrünün indiki məqamında ordumuzun sıralarında hərbi anda sədaqətli, mərdlik, dözüm, dəyanət, cəsarət göstərən oğulları çox görmüşəm. Heç kim ana bətnində döyüşçü olmur, döyüşçü orduda yetişir.

İnamla başlanan və xəyanət ucbatından uğursuz nəticələnən 1994-cü ilin Kəlbəcər qış vuruşmalarında düşmənin gözünün odu əsgərlərimiz tərəfindən çox alındı. Həmin döyüşlərdə iştirak edən “N” taborunun bir əsgəri vardı. Adı Mobil idi. Kövrək, məlahətli səsi ilə çox tanınırdı. Mədəni-kütləvi tədbirlərdə şəxsi heyətin xahişi ilə oxuyur, bir elə zəngulə vururdu ki, səsinin sehrindən bir müddət ayrıla bilmirdik. Taborda aşbazlıq edirdi. Ona zarafatla sataşırdılar ki, ay Mobil, biz müharibəni qurtarıb evə gedəndə deyəcəyik ki, düşməni belə vurduq, elə yıxdıq, bəs sən nə söyləyəcəksən?

Mobil Qarsalanoğlu da söz altda qalan deyildi. Cavab verirdi ki, hələ müharibə qurtarmayıb, kişilik etməyə fürsət olacaq.

Fürsət yetişəndə, döyüş başlayanda Mobil sinəsini qabağa verdi:

- Komandir, mən əsgərliyimin çox vaxtını yemək bişirməyə sərf etmişəm. İndi kişilik dəmidir. İcazə verin...

Sözünü yerə salmadılar. Çünki Mobil döyüşməsə də, təlimlərdə lazımi hərbi bilik qazanmışdı. Mobil təkcə hərbi baxımdan yox, həm də mənən yetişmişdi. O, igid döyüşçü Akif Hüseynovla birgə Yanşaq yaxınlığında Haçaqaya yüksəkliyində bir düşmən postunu ələ keçirmiş, üç erməni quldurunu məhv etmiş və son nəfəsədək yaralı-yaralı döyüşərək postu qoruyub saxlamışdır. Hamı əmin oldu ki, yemək bişirməyə vərdiş etmiş adi bir əsgər də belə igidlik göstərə bilər. Mobil Qarsalanoğlu kimi əsgərlərimiz az deyil. Deməli, qəhrəmanlıq hər kəsin öz içində gizli yaşayır. Qəhrəmanlıq məcazi mənada desək, insan varlığının dərinliyində bir köz kmi işıldayır, közərir, gözə və ürəyə işıq verir. Bu mənəvi qüvvə hansı məqamda istəsən odlanar, aləmi öz alovuna bürüyər. Döyüşçü üçün deyilən sözün məsuliyyəti çoxdur. Söz var ki, əsgərin qüdrətini artırar, söz də var ki, qəlbini, döyüş əzmini sındırar. Əsgərlərimizi, gənc igidlərimizi igid gözündə görə bilməyən fikir adamlarına daha nə deyim? Məncə, bu qədər kifayətdir. Lakin bir məsləhəti unutmayaq: ordu haqqında mühakimə irəli sürəndə çox düşün, təkrar fikirləş və yenə də düşün!

                                                            

                                                                            İbrahim MƏSİMOĞLU