Y U R D D A Ş L I Q

Sözgəlişi deyirlər ki, hərgah əsgər libasını əyninə geyinən adamın səviyyəsi o pal-paltarın cəsarət səviyyəsindən aşağıdırsa, şərəf libasına əl atması da məsləhət deyil. Bu söyləməni belə də anlamaq olar ki, hər kəs nə edəcəyini, özü də necə edəcəyini dəqiq və qətiyyətlə ölçüb-biçməlidir. Amma “qorxaqlar əsgər paltarını geyinməyə yaramaz” hökmü də qanunlarımıza zidd səslənir. Azərbaycan vətəndaşı adını daşıyan hər bir kəs öz ölkəsində əsgərlik borcunu yerinə yetirməlidir. Qorxaq da olsa, cəsarətsizlik göstərsə də, madam ki, əqli, fiziki cəhətdən sağlamdır, gərək Vətən qarşısında öz müqəddəs vəzifəsini - əsgərlik borcunu ləyaqətlə icra etməlidir. Biz “qorxu”, “təşviş”, “vahimə” sözlərindən niyə bu qədər çəkinir, ehtiyat edirik. Əgər insanı kainat həqiqətləri içərisində bir təbii varlıq kimi anlayırıqsa, onun qorxu hissini dərk etmək mövzusunda da ifrata varmamalıyıq. Dünyada qorxusuz insan varmı? Əlbəttə yox! Biz gündəlik həyatımızda bəzən texnika və mexanizmlərin bədbəxt h...

     Müsahibim – tabor komandiri Nəriman Zeynalovun fikri belədir. - Sizin tabor Azərbaycan ordusunun özül daşı kimi ötən iki ildə hansı döyüş yolunu keçib? - Taborumuzun iki yaşı oktyabrın 9-da tamam oldu. “Doğum” günündən etibarən milli qəhrəmanlıq ənənələrinə sadiq qalmışıq. Lakin inkişafa çətinliklə nail olmuşuq. Gah yüksələn xətlə getmişik, gah da büdrəmişik. İstərdim ki, tariximizi qısaca yada salaq. Taborumuzun zabit və əsgər heyəti yalnız könüllülərdən, Vətəni ürəkdən sevən igidlərdən ibarət idi. İlk hərbi qurum olduğuna görə təbii hal kimi taborun siyasi ab-havası müəyyən qədər qarışıq olmuşdur. Döyüş bölgəsinə 1991-ci il dekabrın 8-də getmişik. Amma ayrı-ayrı qrup şəklində: Fərəhlə deyə bilərəm ki, nəzarət   etdiyimiz kəndlərdən heç biri düşmənə təslim olmadı. Bircə Kərkicahan qəsəbəsindən savayı. Onu da bir gün keçməmiş geri qaytarmışdıq. 1992-ci ilin yanvar ayında nədənsə taborumuz geri çağırıldı. Həmin ayın 23-də Şuşaya, oradan da D...

25 avqust 1993-cü il. Öz doğma sakinləri üçün qəribsəmiş, üzümü tənəkdə çürümüş, “ağ qızıl”ı qara geymiş Sarıcalı kəndinin adi yay səhəri idi. Saat 7-yə 5 dəqiqə qalmışdı. Qaraqaşlı kəndində mövqe tutan qudurmuş erməni hərbi qüvvələri tərəfindən atılan güllə sədaları sakitliyi elə pozdu ki, səngər darlığından bezikmiş əsgərlərimizin döyüş ruhu birdən-birə cuşa gəldi. Vətən müharibəsinin qanlı-qadalı tarixinin bir səhifəsi də belə açıldı. Birinci bölüyün komandiri leytenant Ramiz Cəfərov xəbərdarlıq etdi: - Diqqətli olun, bəlkə, düşmənin kəşfiyyat hücumudur. Çox atmayın. Güllənin qədrini bilin. Bir neçə dəqiqədən sonra məlum oldu ki, bu, kəşfiyyat xarakterli həmlə deyil. Dişinin dibində şirə qalan düşmən yenə qan içmək xəyalındadır. Üç PDM və iki tankla bizə sarı irəliləyən işğalçıların əksəriyyəti mülki geyimdə idi. On beş dəqiqə ərzində müxtəlif növ silahlardan açılan atəşlər növbəti hücumun hərbi məqsədini yaxşı açıqladı. Döyüşçü Fəxri Hacıyev operativ surətdə həyəcan s...

İlahi, şükür sənin kərəminə! Fasiləsiz davam edən döyüşlərimizdə erməni quldurları qan içində boğulduqca işğalçı əməllərinin faydasızlığını yavaş-yavaş qanır və torpağımızı bəzən zərrə-zərrə, bəzən də kəndbəkənd tərk edirlər. Göyün üzü açıqdır. Aprel günəşinin yovşanla ətirlənən zərrələri dinclik həvəsi yaradır. Lakin atəş səsləri dinc duyğuları boğur. Gecə əməliyyatına gedən istehkamçıları gözləyirəm. Eşitmişəm ki, əli dolu qayıdırlar. Zabit Əlvan İbadov intizarlı hisslərimi soyutmaq fikri ilə mənə yaxınlaşır: - Daha hər ağızdan çıxan sözə bel bağlamıram. Bu bölgəyə gələndə dedilər ki, sizin işiniz çox olacaq, düşmən Füzulinin hər qarşısına bir mina basdırıb. Biz çox ehtiyatlı hərəkət etdik. Amma təəccüblü orasıdır ki, indiyədək gözümüzdən yayınan iki düşmən minasının ziyanını çəkmişik. Həm texnikanın, həm də piyadalarımızın yolunu uğurla təmizləmişik. Cəsur istehkamçılarımız minaları elə tapırlar ki, sanki düşmən tələ qurarkən yerini bizə nişan verib. Hələlik 86 mina zərə...

Göyçə mahalındakı Ağbulaq kəndinin suyu-çörəyi ilə ərsəyə gələn Ələsgər Nəriman oğlu Rüstəmovun silahı da ağırdır, zəhmi də. Ordumuz təzə-təzə yarananda Ələsgər də cəbhəyə gəlib. İlk dəfə piyada qüvvələrimizə ağır çəkili silah – iriçaplı avtomat qumbaraatan silah gətiriləndə o, inamla bildirib ki, bu silahın dilini Almaniyada əsgəri vəzifəsini yerinə yetirərkən hərtərəfli öyrənib. Əvvəlcə inanmayıblar. Amma Ələsgər silahı sərbəst şəkildə söküb-yığanda hamı məəttəl qalıb. Baş çavuş Ələsgər Rüstəmovun döyüş yolu hərbi operator Seyidağa Mövsümlünün bölüyündən keçib. Mənən təmiz, vətəncanlı, qeyrətli kollektivdə o, bacarıqlı, intizamlı əsgər kimi yetişib. Hazırda taqım komandirinin müavinidir. Zabitlər hərbi əməliyyatlarla bağlı operativ tapşırıq verəndə Ələsgərə bir-iki kəlmə deməklə kifayətlənirlər. Bilirlər ki, Ələsgər işində arif əsgərdir. 17 aprel 1994-cü il. Gecə qərargahdan xəbər gəldi ki, Füzulinin Qorqan kəndinə hücum olacaq. Ələsgərin gözünə yuxu getmədi. Səhər saat 6 r...

Çavuş Azər Vəliyev 1992-ci ildən Azərbaycan Respublikası Silahlı Qüvvələri sıralarında xidmət edir. Bakı Yeyinti Sənayesi Texnikumunda qiyabi oxuyan Azər hərbi xidmətə gələn gündən istehkamçı peşəsinə yiyələnməyə başladı. Yaxşı yadımdadır, 1993-cü ilin son günləri idi. Murovdağ istiqamətində güclü döyüşlər gedirdi. Dağ yolunu Yunis Mirzəyev, Namiq Hacıyev, Rasim Əliyev və bir də Azər Vəliyev savaş gedə-gedə minalardan təmizləyirdilər. Tapşırıq yerinə yetiriləndən sonra Azər ilə görüşdüm. Bir həftə sonra Azər əldə silah vuruşmağa başladı. Yanvarın 8-də günorta saat 13 radələrində “N” kəndi istiqamətinə doğru irəliləyən tabora mühüm tapşırıq verilmişdi. Düşmən dünənki savaşda xeyli itki verdiyindən hələlik bu gün susurdu. Azər öndə addımlayan əsgərlərin arasında idi. A. Vəliyev barmağını avtomatın tətiyindən çəkmədən irəliləyirdi. Lap irəlidə bələdçilər gedirdilər. Nəhayət, Zallar kəndinin girəcəyindəki çay keçidinə çatar-çatmaz erməniləri gördülər. Bələdçimizdən biri erməni dö...

“Mən həqiqətəm, mənim sözlərim düzdür” – deyə millət adından çığıran adam büsbütün həqiqət libasına bələnsə də, içindən közərən yalan həniri ətrafa dalğa-dalğa səmt alacaq, göz önündə yalnız özü görünəcək və həqiqət bələyi yalanlaşana qədər öz iç qoxusu, iç hikkəsi özünü boğazlayacaq. Bu, bir fərdin, şəxsi vicdanın məğlubiyyəti deməkdir. “Azərbaycanlılarda Vətən əxlaqı zəif, ailə əxlaqı güclü olduğuna görə müharibədə uduzmuşuq” deyənlər necə?! Onlar da öz içində boğulanlardımı? Yoxsa, bu – ağız falıdır. Bəlkə də, fal desək, sakitik taparıq, hirsimiz soyuyar. O fikir yalnız xəstə təxəyyül məhsuludur. Hərə necə dərk etsə də, xalqın əxlaqı haqqında kiminsə qəti   rəy deməsi, kiminsə bəyənmədiyimiz neçə-neçə fərdi əxlaq nümunəsini çoxluğun adına çıxması faktını milli təfəkkür dialektikasına sıxışdıra bilmərik. Heç kimə də belə davranmağa haqq verilməz. Bəzilərinin ağzından ikrah olunası tərzdə ortaya çıxan “zəif Vətən əxlaqı” qənaəti milli günah obyekti yox, ayrı-ayrı adamlar...

26 aprel 1994-cü il. Dan yeri söküləndən bəri dünya sanki Səmədin başına uçurdu. Səhər yeməyi də boğazından iştahsız keçdi. Əsəblərini, kinli duyğularını cilovlaya bilməyən Səməd komanda verilmədən öz tuşlayıcı postunda oturdu və əlini hava telefonuna atdı: - Afiq, yanıma gəl, sözüm var. Çavuş Afiq Məmmədov onun danışığının ahəngindən anladı ki, Səməd özündə deyil. Yenə qanı damarlarına sığmır. Özünü tez Səmədin yanına çatdırdı. Səməd sözlərini çox ciddi dedi: - Afiq, bilirsən nə var? - Deyərsən, bilərəm. - Komandirimizə də deyəcəyəm. Mən indi döyüşə çıxmaq istəyirəm. Əfras və Elxan mənimlə getsə, bəsdir. Özüm həm də komandir vəzifəsini aparacağam. Sayıq ol, əlaqəni kəsilməyə qoyma. - Səməd, qadan alım, bir az gözlə. Piyadaların hücum komandası hələ verilməyib. Gözlə, piyadalarla birgə irəli çıxarsan. - Mən gedirəm, bu gün ürəyim belə istəyir. Düşmən müdafiəsini yaran kimi piyada dalımca gələr, - deyə Səməd fikrindən dönməyəcəyini qəti söylədi. Səmədin təcrübəsi...

      Faşist dığalara ibrətli dərs verdiniz, Birinci briqadam, sizə zəfər yaraşır! Yanar yurd aşiqi, ordumun ilkinisiz, Birinci briqadam, sizə zəfər yaraşır! Dara çəkiləcək xain daşnak günahı, Bizi rahat qoymur ulu Qarabağ ahı, Siz Heydər əsgəri, sərrast İlham silahı, Birinci briqadam, sizə zəfər yaraşır! “Yeddi yüz bir” adlı bahadır yuvasısız, Qəddini əyməyən uca hünər qalasısız, Müdam quduzlaşan düşməni qovasısız, Birinci briqadam, sizə zəfər yaraşır! Tutarlı tay hanı Qorxmaz qorxmazlığına?! Sahib sahib çıxdı yurd toxunmazlığına, Siz təməl qoydunuz el basılmazlığına, Birinci briqadam, sizə zəfər yaraşır! İntiqam səsləyir vətən intiqamına, Şəhid ruhlarımız yetər ülvi kamına, Alqış igidlərin sönməz ehtişamına, Birinci briqadam, sizə zəfər yaraşır! Dayanma, manevr et, ey Rəhman kəşfiyyatı, Vur yağı başını odlu Xəyyam qıratı, Habilin, Əsədin kəsilməz təminatı, Birinci briqadam, sizə zəfər yaraşır! ...