ƏSGƏR QƏLBİNİN HARAYI
22 yaşlı Adil həyatda
çox sarsılıb: qardaşı Dursunəli kiçik yaşında əlil olub – Adil yanıb-yaxılıb.
Bacısı vaxtsız dünyasını dəyişib – onun qəlbinə bir yara da düşüb. Vətən dərdi,
şəhid ağrısı Adili daha çox sıxıb, amma igidlik mayası, könül dünyasının qeyrət
işığı əksilməyib. Nəticədə yenilməz döyüşçü kürsüsündə oturub. İndi Adil
hamının həsəd apardığı medallı bir əsgərdir, şanlı el müdafiəçisidir.
Gizlənməyi özünə ar
bilən Adil Dursun oğlu Məmmədov “N” taborunun qumbaraatan əsgəridir. O taborun
ki, 6 il bundan öncə ev yıxmağa, ocaq qaraltmağa başlayan namərd erməni
quldurlarına qənim kəsilib. Adil 1993-cü ilin fevralında orduya könüllü gəlib.
Onda taborun bir il dörd aylıq yaşı vardı. Müharibə dövründə bu, heç də az vaxt
deyil. Təcrübəli döyüşçülər ona məsləhət gördülər ki, öz ixtisası üzrə xidmət
göstərsin. Adil sürücü olsa da, bu sənəti özlüyündə o qədər də dəyərli hesab
etmirdi: “Mən düşmənlə üz-üzə, göz-gözə döyüşmək istəyirəm”, - deyə ən çox
xoşuna gələn silahı – qumbaraatanı özünə döyüş yarağı seçdi.
Qumbaraatan silahın
döyüş biçimli öz çantası var. Döyüşçü hərbi qaydalara görə, ön atəş mövqeyinə
çıxarkən bu çanta ilə 3 qumbara (mərmi) götürür, birini isə silaha taxır. Savaş
vaxtı qumbaraatan əsgərin ayrıca köməkçisi olur ki, o da müntəzəm mərmi
daşıyır, həm də yoldaşını qoruyur. Şəxsi dözüm nümunəsi göstərən Adil isə öz
bildiyi kimi yaraqlanır. Çanta əvəzinə iri kisə götürür. İçinə 7-8 qumbara
qoyur və çiyninə keçirir. Kisənin ağırlığından az qalır ki, çiyni yerə dəysin.
Adil bu əziyyətə mətanətlə dözür. Deyir ki, kisənin kəməri çiynimdə yara açsa
da, qaniçən düşmən qarşısında silahsız qalmaram. O, bəzən döyüşə köməkçisiz
atılır və öz məharəti, oxşarsız rəşadəti ilə erməni faşistlərinə qan uddurur.
...Qışın oğlan çağı
idi. Komandanlıq başı buludlara dəyən Koroğlu dağının ən yüksək zirvəsinə
qalxıb düşmənə qəfil həmlə etmək əmrini verdi. Adil öz köməkçisi Məhbus
Quliyevlə 16 dəfə atəş açdı. Soyuqdan dişi-dişinə dəyən bu igidlər özlərini
itirməyərək çevik hərəkət etdilər. Mərmilər hədəfə dəyib bir-birindən dəhşətli
nərilti qopartdı. Düşmənin ön postu çaxnaşmaya düşdü. Komandirin əmri ilə Adil
orta cinahda vuruşan Elmangilin bölüyünə qoşuldu və Yol evinə doğru cəsarətlə
irəlilədi Onun iki mərmisi qalmışdı. Düşmən qarşısında özünü sındırmadı. Atəş vəziyyətini
seçib, düşmən ZDM-ini nişan aldı. Mərmi texnikanın altına dəydi. Ermənilərin
bir əsgəri məhv oldu, üçü isə ağır yaralandı. Adil ikinci mərmini də hədəfə
vurdu, lakin ZDM yerindən tərpənə bildi, onun arxa qapıları açıq idi. Adil bu
vaxt Məhbusu harayladı:
- Tez ol, sursat gətir,
əclaflar texnikanı sürüb aparırlar.
Məhbus bir az ləngidi.
Adil yol kənarında yerləşən erməni blindajına soxuldu. Ürəyinə dammışdı ki, bu
boş qalmış erməni yuvasında silah olmalıdır. İstədiyini tapdı. Silahını cəld
sahmanlayıb ZDM-in düz açıq qalmış arxa qapısından vurdu. Texnika dayanıb möhkəm
tüstüləndi. İkinci dəfə tətiyi çəkmək istəyəndə digər ZDM gözünə sataşdı. 5 erməni
əsgəri maşının üstünə minməyə can atırdı. Adil özünü itirməyib atəş açdı. Düşmən
əsgərləri qorxub texnikadan uzaqlaşdılar. ZDM hərbi qənimət kimi ələ keçirildi.
Adilin daha qumbarası yox idi. Döyüş isə artıq sona çatmışdı. 20 atəşdən sonra
Adilin sağ qulağı tutulmuşdu. O, bir daş üstündə oturub dərindən ah çəkdi və
öz-özünə danışmağa başladı:
- Zəhmətim hədər
getmədi. Az da olsa, dığaları cəhənnəmə vasil etdim. Heyf, o biri zirehli
texnikanın boğazını üzə bilmədim...
Murov dağı uğrunda
qanlı döyüşlərdə göstərdiyi igidliyə görə Qəbələ rayonunun yetirməsi, sıravi əsgər
Adil Dursun oğlu Məmmədov “Hərbi xidmətlərə görə” medalı ilə təltif edildi.
Torpaqlarımızı qana
boyayan düşmənə qarşı Adil çox inadcıl əsgərdir. Onun qranit inadı şəhid olmuş
igid əsgər dostlarının ruhundan maya alıb. Adil zabit İlqar Dadaşovdan, digər
bacarıqlı zabitlərdən çox razılıq edir: “Bizim kollektivdə döyüşə bilməyən əsgər
yoxdur. Başqa bölgələrdə vuruşan əsgərlərlə söhbətim düşəndə deyirəm ki, hər
gün döyüşdə olmasına baxmayaraq, iki ay ərzində bizim tabor cəmi 10 şəhid
verib, hamısı da qəhrəmancasına həlak olub, açığı, mənə inanmadılar. Dedilər
ki, 2 aylıq döyüşdə bu qədər az itki olmaz. Bizim tabor həqiqətən döyüşkən
tabordur. Qəhrəmanlıq göstərməyi, basılmazlığı, hətta bu medalı da mənə taborun
hünərli igidləri bəxş ediblər. Onlar döyünən ürəyimdir”.
Adil bu sözləri çox
səmimi deyir. O, təvazökar bir insandır. Dostluqda çox möhkəmdir. Qorxu onu təkləyə
bilməz.
Gecə döyüşü...
Adilin xoşladığı, savaşdan ləzzət aldığı anlar qaş qaralanda olur. Ona görə ki,
belə məqamlarda düşmənin beş addımlığına qədər getmək olur. Onun şücaəti ilə 16
yanvar 1993-cü il tarixdə Kəlbəcər dağlarında erməni quldurlarının 3 qapalı
postu gecə vaxtı alınıb.
...Qar dizəcən
çıxmışdı. Adilin bədəni buz bağlamışdı. Ayaq və əllərini şaxta aparmışdı.
Silahını çətinliklə çiyninə qaldırdı. Birdən gördü ki, ay işığı silahını
parıldadır. Ehtiyatla hərəkət etdi. Çünki hər an snayper onu vura bilər. Ayağa
durub bir addım atdı, ikinci addıma gücü çatmadı. Dizi ilə yeriməyə başladı. Qəfildən
erməni danışığı eşitdi. Ağ xalatla yaxşıca maskalandı. Döyüşçülərimiz gözləyirdilər
ki, Adil qumbaraatan silahla erməni postunu dağıdacaq, sonra isə hərtərəfli
hücum başlanacaq. Adil dizi ilə 40 metrədək yol qət etdi. Bir neçə saat əvvəl şəhid
olmuş komandiri Samir Nadirlinin nurlu sifəti göz önündə kino letni kimi
canlandı: “Samir, sənin qanını yerdə qoymaram. Bir az da döz. Gör qardaşın erməni
quldurlarına necə dərs verəcək...”. O, düşmənin ön atəş xətti ilə öz mövqeyi
arasındakı məsafəni gözəyarı yoxladı: “Daha çatmışam. 4 qumbaraya bu üç postu
alt-üst edəcəyəm”. Özünə təsəlli verə-verə Adil yerini dəyişməklə 4 çarpaz atəş
açdı. Dördü də hədəfə sancıldı. Əsgərlərimiz hücuma keçdilər. Düşmən itki verə-verə
geri çəkildi.
Adil Samirin qanını
almışdı...
Medallı əsgər Adil Məmmədov
döyüş xatirələrini belə danışır. Səsindən qeyrət nuru tökülür. Onun əzablı, çətin
günləri də nurludur, uğurlu döyüşləri də. Çünki Adil növrağı pozulmuş, bağrı
qana dönmüş Vətən uğrunda ədalətli el savaşına şəxsi təmənna ilə gəlməyib. O,
azad Vətən, müstəqil məmləkət harayındadır. Bu haray narahat və namuslu bir əsgər
qəlbinin harayıdır.
26 mart 1994-cü il
P.S. ADİL MƏMMƏDOV BASILMAZ
BİRİNCİ TABORUMUZUN CƏSUR VƏ İGİD ƏSGƏRİ OLMUŞDUR. MƏN HƏMİŞƏ BU TABORUN YÜKSƏK
SAVAŞ QABİLİYYƏTLİ DÖYÜŞÇÜLƏRİ İLƏ QÜRUR DUYMUŞAM. İNANIN Kİ, ONLARIN RƏŞADƏTLİ
DÖYÜŞ FƏALİYYƏTİ, MİSİLSİZ FƏDAKARLIĞI SAYƏSİNDƏ NƏİNKİ DAĞLIQ QARABAĞI, BÜTÜN İTİRİLMİŞ
QƏRBİ AZƏRBAYCAN TORPAQLARIMIZI MURDAR DAŞNAK NƏFƏSİNDƏN TƏMİZLƏYƏ BİLƏRDİK.
AMMA...
İbrahim MƏSİMOĞLU
Комментарии
Отправить комментарий