GÜCLÜ İRADƏ

Əsl hərbçi Vətən üçün yaşayır, demək, hamı üçün ömür sürür. Elə mənim yaxından tanıdığım Azər də həmin uca niyyətlərlə döyüşçü – hərbçi adı altında öz yaşayışını qurub. Neçə-neçə keşməkeşli, qanlı-əzablı, minbir yolağalı Qarabağ savaşı yaddaşında yaşamaqdadır. Hər döyüşçüyə qismət olmayan mükafatını da möhtərəm Prezidentimiz Heydər Əliyev cənabları bəxş edib. Azər Əhməd oğlu İbrahimov “Hərbi xidmətlərə görə” medalına layiq görülüb.

Bayaq xüsusi olaraq vurğuladım ki, kapitan Azər İbrahimovu yaxından tanıyıram. Döyüş bölgəsində onunla bir hərbi hissədə xidmət etdiyimə görə silahdaşımın xarakterini izləmiş, neçə-neçə örnəkli xidmət üsullarını şəxsən görmüşəm. Doğma ordumuzda hərbi xidmətimin 256-cı günündə Azərlə birgə iştirak etdiyim bir hərbi əməliyyatın hafizəmizdə yaşayan anlarını xatırlayıram: Düşmənin top atəşlərinə tuş gəlirik – Azər təmkinini pozmur. Ölüm ehtimalımız artır – Azər həyəcanını içində boğur. Rabitə xətlərində nasazlıq yaranır – Azər çevik qərar çıxarır, yeni yol tapır. Silahdaşımız yaralanır – Azər yardımçı rolunda çıxış edir. Minalı əraziyə düşürük – Azər təhlükəni sovuşdurur. Bəli, mən Azəri belə bir zabit kimi tanıyıram. O, güclü bir iradə sahibidir: qarşısına çıxan hər cür çətinliklərə, məhrumiyyətlərə qatlaşa-qatlaşa öz muradına çatan bir igiddir. Təbiidir ki, qüvvətli iradəyə malik olan insan da qətiyyətsiz mövqeyə, acizlik girdabına düşə bilməz, əksinə, mətin hərəkəti ilə hərbi xidmət üzərində öz qüvvəsinin silinməz möhürünü vurur.

Demək, bu qısa təqdimatdan sonra Azərin Azərbaycan Neft-Kimya İnstitutunu bitirib, mühəndis kimi əmək fəaliyyətinə başladığı Elm İstehsalat Birliyində, eləcə də aspiranturada işini nə üçün yarımçıq qoyması hamıya bəlli oldu. Gənc mütəxəssis həyatının bu dönümü 1992-ci ilin mart ayına təsadüf  edirdi. O təlatümlü vaxt ki, Qarabağ savaşı millətimizin böyüklü-kiçikli hər bir üzvünü narahat bir ovqata salmışdı. Sanki bütöv dünyamız çalxalanırdı. Azər belə bir vəziyyətdə necə biganə qala bilərdi.

Xüsusi ağır tapşırıqları operativ surətdə yerinə yetirən reyd dəstəsində rabitə xidməti rəisi vəzifəsini aparmaqla yanaşı, gənc ordumuzda rabitəçi əsgərlərin yetişməsinə ciddi fikir verirdi. Nə gecəsi bilinirdi, nə də gündüzü. Özü də hərbi rabitənin ona bəlli olmayan sirlərini öyrənir, əlavə bilgilər əxz edir, həmçinin şəxsi heyətin mənəvi-psixoloji, döyüş ruhunu gücləndirməkdən ötrü tərbiyə işinin mütərəqqi üsullarından bəhrələnirdi.

Azərin keçirdiyi saysız döyüş həyəcanları, uğurlu hərbi əməliyyatlar mənalı anlarla doludur. Onun döyüş xatirələrinə qulaq asmaq həmişə maraq doğurur:

- 1992-ci ilin iyun ayında Gülüstan əməliyyatında iştirak edirdim. Fasiləsiz həmlələr nəticəsində düşmən qarşımızda duruş gətirə bilmir, güclü olduğumuzu hiss edirdi. Lakin hər məsələni istədiyimiz formada həll etməyə imkanımız çatmırdı. Ən pisi o idi ki, ordumuz təlim keçmirdi. Dəstəmiz Gülüstan kəndini düşməndən azad edərkən qərargahla rabitə əlaqəsi kəsildi. Daşnaklar bizi üstələyirdilər. Bu ağır dəqiqələrdə cəsur döyüşçü Rasim Abdullayevin hərbi qəniməti karıma gəldi. Onun əldə etdiyi PDM-in radiostansiyasını işə salıb qərargahla rabitə əlaqəsini təcili bərpa etdim. Operativ komandalar verildi, bəzi əngəllər dəf olundu. Eyni zamanda düşmənin “tezliyinə” düşərək onların danışığına qulaq asıb lazımi məxfi məlumatlar aldıq və zəruri məqamlarda radio-kəşfiyyat əməliyyatı apardıq... Mən qeyri-səmimilik göstərib deyə bilmərəm ki, hərbi rabitəçilikdə nəsə yenilik etmişəm. Yox, belə deyil. Rəhbərlik etdiyim şəxsi heyət həmişə üzərinə düşən vəzifəni döyüşdə fədakarcasına yerinə yetiribdir. Qaratəpə hündürlüyündə, keşməkeşli Kəlbəcər döyüşlərində, qarlı-boranlı Çilyaz savaşında və bu sayaq digər əməliyyatlarda bəzən real təxribat ucbatından rabitə əlaqəsi yoxa çıxsa da, biz özümüzü itirməyib onu bərpa edə bilmişik. Axı, etibarlı rabitə qələbə təminatının yarısı deməkdir. Döyüşdə bəzən dağılmış yaşayış məntəqələrimizin mülki təyinatlı xətlərindən, bəzən də düşmənin qurduğu rabitə sistemində taktiki hiylə yolu ilə istifadə edirdik ki, qoşunlarımızın idarəetmə zənciri qırılmasın. Bu isə xüsusi qəhrəmanlıq, bacarıq və dözüm tələb edirdi. Mən istedadlı əsgərim olmuş Vahid Şəmiyevi yada salmaq istəyirəm. Düşündüyüm imkanları o asanlıqla gerçəkləşdirirdi. Və yaxud, bir müddət əsgərlik edib sonra gizir rütbəsinə layiq görülmüş Babək Ələsgərovu xatırlayaq. Onun əsl rabitəçi kimi yetişməsində zəhmətim var. Gizirlər Firdovsi və Roman da o cümlədən adımıza şərəf gətirən döyüşçü rabitəçilərdəndir. Mən daim tabeliyimdə olan şəxsi heyətə arxalanmışam...

   P.S. Böyük vətənpərvər şairimiz Xəlil Rza Ulutürk gözəl demişdir ki, vətəndaş olmasa boş şeydir vətən! Beşgünlük, ongünlük güney qarıdır. Vətən məfhumunun özəyindəki Vətənin vüqarlı oğullarıdır! Ulu Tanrımız mərd vətən oğullarımızı daim var etsin!

                                                                                                 İbrahim MƏSİMOĞLU