“RÖVŞƏN TABORUMUZUN CƏSARƏT TİMSALIDIR...”

Nəmirli kəndinin qurtaracağında düşmən piyadalarının ağzı açıq qalmışdı. Doğrudanmı onlar bir Azərbaycan əsgərinn cavabını verə bilmirlər? Bəli, bu doğru idi. Sağ və sol cinahımız irəli gedə bilməsə də, qumbaraatan döyüşçü Rövşən Əli oğlu Allahverdiyev dığaların səngərini odlayırdı. O, ilahi bir güclə döyüşürdü. Adi bir kənd evinin arxasında gurultu qoparan düşmən tankından çəkinsə də, özünü cəsur göstərməyə çalışırdı. Köməkçisi, kiçik çavuş Qarifulla Arazbəyov da onunla addımbaaddım irəli gedir, silahdaşının uğurlu həmləsinə dayaq verirdi. Rövşən xeyli qabağa getdikdən sonra özünü bir çuxura saldı. Cəld maskalanma işi apardı. Bir neçə aldadıcı hərəkət etdi və silahını atəşə hazır vəziyyətdə saxladı. Bayaqdan üzü görünməyən düşmən PDM-i irəli sıçradı. Rövşən onun çıxış nöqtəsini əvvəlcədən duymuşdu. Barmağı tətikdə idi. PDM-i düz altından odladı. Düşmən tankı risk edərək birinci bölüyümüzü atəşə tutanda Rövşən növbəti qumbarasını sahmanladı və cəld nişan alıb atdı. Qumbara tankın tırtılını bağırsaq kimi bir-birinə doladı. PDM-in ekipajı məhv olsa da, gözləri hədəqəsindən çıxan tankçılar zorla canlarını qurtarıb qaçdılar. İti sürətlə yaxınlaşan düşmən “UAZ”ı da Rövşənin əlindən salamat çıxa bilmədi. Ermənilərin qışqırığı ərşə qalxdı. 10 dəqiqə ərzində düşmənin üç texnikasını məhv edən igidimizin döyüş əzmi azalmaq bilmirdi. Nəhayət, dığalar Rövşəni snayperin köməyi ilə vurdular. Güllə onun sağ əlindən dəydi. Öz əsgərinin taleyi üçün narahatlıq keçirən qayğıkeş və təcrübəli taqım komandiri Bəhruz Şahbazov səsinə sərtlik verib hökmlə qışqırdı:

- Rövşən, geri qayıt! Əmrə tabe ol!

Rövşən əlindən qan süzülə-süzülə geri sürünməyə başladı. Ağır çarpışmadan təngə gəlmiş Bəhruz müşahidə məntəqəsində dura bilmədi. Rövşənə sarı yüyürdü. Sanitar təlimatçısından qabaq özünü yetirib igid əsgərinin əlini sarıdı. Təcili olaraq onun hospitala aparılması barədə göstəriş verdi...

Rövşənin yarası ağır deyildi. Lakin müəyyən qədər vaxt lazım idi ki, müalicə olunsun. Hövsələsi çatmadı. İki dəfə cəhd göstərdi ki, hospitaldan qaçıb öz səngər qardaşlarının yanına getsin. Amma həkim mane oldu.

Cəsarəti, döyüş qabiliyyəti ilə komandir və əsgərlərin rəğbətini qazanmış baş çavuş Rövşən Allahverdiyevlə ön atəş xəttində görüşdüm. Yarasının qabığı təzəcə düşmüşdü. Kefi kök idi.

- Necədir, barmaqlarının hərəkəti bərpa olunubmu?

- Boş şeydir. Dığalarla təkəlli də döyüşərəm.

- Qəhrəmanlığına görə sənə orden vermək üçün təqdimat hazırlanıb. Bu xəbəri eşidib səndən yazmağa gəlmişəm.

- Cənab kapitan, çox sağ olun. Amma xahiş edirəm ki, döyüşçü yoldaşlarımdan da yazın. Mənim qəhrəmanlığım onlarsız yaranmır. Samuxlu Elxan Sadıqov, Ülfət İmanov, Nurəddin Qələndərov, əslən Qaxdan olan Eyvaz Məmmədov, İsmayıllıdan gəlmiş Elçin Babayev, şəmkirli Qənbər Musayev döyüşdə mənim ürəyim, dirəyimdirlər. Biz birlikdə güclüyük.

- Döyüşlərdə həmişə qumbaraatan silahdan istifadə edirsən?

- Heç vaxt qumbaraatan silahı əlimdən yerə qoymamışam. 1992-ci il martın 19-dan könüllü olaraq orduya gəlmişəm. Füzuli rayonunun Korqan kəndi uğrunda döyüşdə hərbi qənimət kimi ələ keçirdiyim bu silahın ayağı çox sayalıdır. Bunu əlimə götürəndən bəri xeyli dığanın canını almışam. Düşmənin öz silahı özünə qənim kəsilib.

Bu gün bəzi ərənlərimiz döyüş təcrübəsinə, düşməni darmadağın etmək bacarığına qətrə-qətrə yiyələnirlər. Rövşən isə çoxdanın döyüşçüsüdür. Qafan rayonunun Zeyvə qəsəbəsində - öz ata ocağında ermənilər onun sinəsinə yanar dağ basan gündən, didərgin köçünə qoşulan andan əli silah axtarıb. Ordumuzun sıralarına üzv olmaqla arzusuna çatıb. Füzuli, Zəngilan, Beyləqan, Kəlbəcər və Ağdam bölgələrində düşmənə qarşı amansızcasına vuruşub. Beyləqanın “N” yüksəkliyi Rövşənin iki sərrast qumbara atışı ilə düşməndən təmizlənməyə başlayıb. Füzulinin Aşağı Əbdürrəhmanlı kəndi ətrafında düşmənin uzunmüddətli müdafiə səngərləri Rövşən kimi igidlərin döyüş məharəti ilə tərksilah edilib.

Bəhruz Şahbazovun gözündə Rövşən ən cəsur əsgərlərdəndir:

- Rövşən taborumuzun cəsarət timsalıdır. Əmri yerinə yetirməyə iki nəfərlə də getsə, on nəfərlə də getsə, fərqi yoxdur, qabağa Rövşənin özü çıxmalıdır. Düzdür, buna görə onu bəzən danlayıram. Ehtiyatlı olmağı tələb edirəm. Amma Rövşən döyüşdə vəziyyətə görə hərəkət edir. İstəyi bircə ondan ibarətdir ki, hansı rayonda, kənddə vuruşuruqsa, oranın sakini bələdçilik etsin, yolu-izi ona nişan verə bilsin. Deyir ki, döyüşdə əsas şərtlərdən biri ətrafı öyrənməkdir. Sonra dığaları “dənləmək” asan olur. Təəssüf ki, vətənpərvər bələdçilər kifayət qədər deyil.

Erməni vədinə şübhə ilə yanaşan 24 yaşlı igidimiz R. Allahverdiyev hazırda atəşkəsə əməl etsə də, səngərdə daim döyüşə hazır vəziyyətdə dayanıb...

 İbrahim MƏSİMOĞLU

27 iyul 1994-cü il