DƏRMAN İSTƏYƏNƏ DƏRD VERMƏK OLMAZ

                              

     Altmış yaşımı haqlamışam. Ömrümün yarısı sovet dövründə, yarısı da müstəqil məmləkətimizdə keçib. Üstün və əskik cəhətləri ilə çox təzadlı diskussiya yaradan bu fərqli iki yaşayış aləmini hərə öz qavrayış  bucağından qiymətləndirir. Narazı qüvvələrin hələ də səsi kəsilmir. Hətta bəzən müstəqilliyimizə kor baxanlar  sosial şəbəkə profillərində sovetizmin bəzi adətlərini xatırlayaraq kövrəlir və öz gileyli fikirlərini açıqlayırlar. Sözün açığı, mən haqqı itirən deyiləm. Hər iki dövrün öz xeyirli çəkisi var. Mən müstəqilliyin vurğunuyam. Suverenlik milli mənliyimizi özümüzə tam qaytarıb, bizi kifayət qədər varlandırıb. Dövlətimizin halal sahibi olmuşuq. Ayrı sayaq təhlilə nə ehtiyac? Müstəqilliyimizin bizə bəxş etdiyi imkanlar tarixi ləkələrimizi tamamilə silib. Yazdığımız əsl tarixi daha Moskva redaktə etmir. Çəkilən sənədli və bədii filmlərimizə sovet-daşnak möhürü vurulmur. Qazandığımız mənəvi çəki ölçüyəgəlməzdir. Bir hərbi jurnalist kimi bu fərqli nüansları ordu mövzusu ilə bağlı publisistik yazılarımda o qədər çək-çevir edir və tutarlı real faktları ortaya qoyaraq çalışıram ki, haqqı itirənlər haqqa qayıtsınlar.

      Qətiyyən tənqidin əleyhinə deyiləm. Yaxşını üzə çıxarmaq, nöqsanı isə hədəfə almaq niyə pis sayıla bilər? İnkişafımıza təkan verən tənqidi qeydləri mən həmişə dəstəkləyirəm. Ümumən desək, tənqid ürəkdən gələn köməkdir, mənafeli tərif isə yalnız maneədir. Gərək hər əməlində ədalət həddini gözləyəsən. Sənin tənqidin hökmən kiminsə karına gəlməlidir. Əgər milli dövlətçiliyimizə qarşı deyilən iradlar, yazılan təhqiramiz böhtanlar bizi gözü götürməyənlərə xeyir gətirirsə, neynirəm o müxalifətçiliyi?! Axı, dərman istəyənə dərd vermək olmaz.

       Açıq etiraf edirəm ki, inkişafımıza mane olan nöqsanlara qarşı müxalifəm, amma müxalifətçi deyiləm. Müxalifətçilik sarıdan nəsə bəxtimiz gətirmir. Onlar indi elə bir biabırçı görkəmə düşüblər ki, kamil və yetkin mübarizə ustalığı tələb edən siyasəti küçə söyüşləri ilə iyrənc bir hala salmışlar. Milli əxlaqını ayaq altına salan bir kəs dövlətimizin şərəfinə yalnız ləkə sala bilər. Həqiqət nə qədər kölgələnsə də, öz həqiqiliyini itirmir. Siyasi cəhətdən yolunu azmış bəzi insanlar hətta öz ata-anasına, şəxsi ailəsinə də qahmar çıxa bilmirlər. Biz onlara necə bel bağlaya bilərik?!

       Müşkül sosial sarsıntılar, ağrılı iqtisadi böhranlar, cürbəcür siyasi təbəddülatlar doğuran keçid dövrümüzdə çox bəlalar yaşamışıq. Ordu quruculuğumuzda dağıdıcı rol oynayan bəzi siyasi qüvvələr cəbhələşməyə yuvarlanaraq xalq arasında elə ikitirəlik yaratdılar ki, özümüz özümüzə güllə atdıq. Keçid bəlalarını xirtdəkləmək, mənfur düşmənə qarşı bir el səngərində güc toplamaq əvəzinə daxili çəkişmələr yaradan, nifaq salan şər qüvvələrin xəyanəti nəticəsində xalqımızın başına nələr gəlmədi?! Sanki səngərdə erməni yadımızdan çıxmışdı. Mən bir müharibə veteranı kimi çox təəssüflənirəm ki, bu gün güclü dövlətə sahib çıxsaq da, o müxalifətimiz həmənki müxalifətdir. Onlara xalqımız arxivləşmək vəsiqəsi versə də, susmaq istəmir, qarayaxma əməllərini tərgitməyi özlərinə “ar bilirlər.”

        Dağlıq Qarabağ probleminin həlli ilə bağlı aparılan sülh danışıqlarının hədsiz uzun çəkməsi bu gün müxalifət tənqidinin baş mövzusuna çevrilib. Dövlətimiz səngər sıxıntısı ilə yaşayan məmləkətimizin inkişaf sürətini artırmaq və daha üstün dəyərlərə sahib olmaq məqsədilə apardığı təmkinli və müdrik siyasət xeyli ürəkaçan nəticələr versə də, erməni tərəfinin çoxüzlü və murdar mövqeyi ucbatından sülh danışıqları əhəmiyyətsiz və mənasız bir əməl kimi qiymətləndirilir. Daha  ictimai nüfuzu bir qara qəpiklik olan müxalifət deyil, xalqımız da səbir kasasının tamam tükəndiyini bəyan edir. Vaxt vardı ki, rahat bir tərzdə səbrli olmağı ağıllı olmağa bərabər tutur və deyirdik ki, hələ dözməyə dəyər, səbr ağlın xəzinəsidir, səbr acı olsa da, meyvəsi şirin olur. İndi səbr deyənə acıqla baxılır. Sözün açığı, biz veteranlar da daha hövsələdən çıxmışıq. Mövcud xoşagəlməz duruma istinadən azacıq siyasi fürsət qazanan müxalifət öz harayını heç kəsmək istəmir. Söz yox ki, onların harayının əsl mayasını siyasi mənafe təşkil edir. Hakimiyyət sahibi olduğu zaman onların vətən sevgisinin nədən ibarət olduğunu yaxşıca aşkar etmişik. Bilirik ki, o haray Dağlıq Qarabağ harayı deyil, boş qalan ciblərini doldurmaq harayıdır. Amma xalqımızın narahatlığı ciddi qəbul edilməlidir. Daha erməni nazı ilə oynamağın vaxtı deyil. Dağlıq Qarabağ ağrı-acısını hacanadək qurtum-qurtum içməliyik?!

         İnanıram ki, müdrik xalqımızın belə bir hikmətli məsəli ilə əksəriyyətimiz razıdır: “Səbr ən zəiflərin və ən güclülərin silahıdır.“ Həqiqətən dərin mənalı fikirdir və super güclərin siyasi kart oynuna çevrilmiş Dağlıq Qarabağ probleminin həlli prosesində aparılan ucandırıcı sülh danışıqlarının mahiyyətinə də uyğun səslənir. Düşmən tərəf də, biz də səbr etməkdəyik. Onlar ən zəif tərəf kimi fikirləşirlər ki, “zavallı” Ermənistanın savaşa gücü çatmır, danışıqlar uzun çəksə, bəlkə, işğal istəklərinə “beynəlxalq qapı” açıldı. Bu fikir əslində murdar nəfsli erməninin anadangəlmə qənaətidir. Yəni onların səbr hədəfi atəşkəsi ömürlük etməkdir. Bu tərzdə ermənilərin Dağlıq Qarabağ klanı nəsillikcə var-dövlət sahibi olacaq. Sadə erməni isə bu gedişlə ömrü boyu yalnız qan qusacaq.

       Şəxsi həyatımızda səbretməni hamıya təlqin etsəm də, dədə-baba torpağımızın işğalına əvvəlki kimi dözə bimirəm. Hərbi jurnalist yaradıcılığım, demək olar ki, kitab halındadır. Əvvəllər bir təhər təmkin göstərə bilirdim. Daha uzandıqca uzanan sülh danışıqları təhqiramiz bir mahiyyət daşıyır.  Hətta “səbr” sözünü eşitməkdən də zəhləm gedir. Bizim umacaq yerimiz özümüzdədir, qüdrətli ordumuzdadır.  Ermənistanın “inqilabi hakimiyyəti”  də artıq duyuq düşübdü. Erməni diplomatları rəsmi bəyan edirlər ki, Azərbaycanın səbri tükənməz deyil, müharibənin başlanması labüddür, amma döyüşlərin nə vaxt başlanacağını heç kəs bilmir. Ermənistan parlamentinin keçmiş deputatı Azat Arşakyan “Lragir” xəbər potalında verdiyi müsahibəsində sözaltı Rusiyanı qınayır: “...Azad və suveren Ermənistanı tanıyan ölkələr Rusiyanı “təpikləyir”, o isə incik şəkildə bizə mesajlar verir. Buna qatlaşmaq lazımdır”. Bu mövqeyə nə cür qiymət vermək olar? Əvvəla, çoxüzlü daşnak siyasətinin geri qayıdan oxlarına sancılan Ermənistan qatlaşmaq gücünü tapa bilmirsə, dilini dinməz yerinə qoymalıdır! İkincisi, sözümü açıq deyirəm: ay sərsəm dığa, daha Azərbaycan o Azərbaycan deyil, vaxtında bilin ki, Moskvanın hədələrinə qatlaşa-qatlaşa o ağlı kəsik başınız təpik altında əzilərək yox olacaqdır.

      Azərbaycan Ordusunun rəhbər heyəti ilə keçirdiyi xidməti müşavirədə Müdafiə nazirimiz general-polkovnik Zakir Həsənovun ön atəş xəttində son zamanlar düşmənin təxribat hərəkətlərinin aktivləşməsi ilə döyüş fəaliyyətlərinin yenidən başlanması ehtimalının kəskin artmasına əsasən hərtərəfli döyüş hazırlığı barədə göstərişlərindən xəbər tutan düşmən qüvvələri çox vahiməyə düşüblər. 2 may 2020-ci il tarixində “Lragir” xəbər potalında icmalçı Akop Badalyanın yayımlanan “Bakıda vəziyyət mürəkkəbdir: əks-zərbəyə hazır olmaq lazımdır” sərlövhəli yazısında vurğuladığımız həyəcan siqnalı aydın sezilməkdədir. O, müharibə xofundan boğularaq yazır ki, guya Azərbaycan hakimiyyətinin qolları arasında kəskinləşən mübarizə hərbi əməliyyatlara start veriləcəyinə bir sübutdur. İzah edir ki, bir tərəfdən neft qiymətlərinin aşağı düşməsi, digər tərəfdən isə Azərbaycanın yeni böhranlı durumda  enerji alternativinin rolunu itirməsi müharibə ocağının alovlanmasına səbəb ola bilər. Akop Badalyan yazını belə tamamlayır: “Belə bir şəraitdə sərhəddə ehtimal edilən təxribatların hərbi əməliyyat şəklində deyil, lokal avantüra şəklində törədilməsi tamamilə mümkündür. Ermənistan nəinki müdafiə olunmağa, həm də əks-zərbə vurmağa hazır olmalı, Bakının istər daxili, istərsə də xarici məkanda hərbi şantajın dadını hiss etməsinə imkan verməməlidir.”

  Ermənistan Müdafiə naziri Davit Tonoyanın da qarnına yaman ağrı girib. Nə hərəkətini bilir, nə də danışığını. O, təcili surətdə Dağlıq Qarabağa gedərək hərbi komandanlıqla görüşlər zamanı döyüş təhlükəsi ilə bağlı məsələni müzakirə etmişdir. Üzdə inamlı danışır, amma əməli işdə özünü təsdiqləyə bilmir. Bu hərəkətlərin heç bir səmərəsi olmayacaq. Dağlıq Qarabağ probleminin təkcə ölkəmizdə və düşmən tərəfdə deyil, həm də beynəlxalq qurumlarda doğurduğu biabırçı vəziyyət çox çəkə bilməz. Bu problemin dinc yolla nizamlanacağına iynənin ucu qədər də inam qalmayıb...

                                                                                                       İbrahim MƏSİMOĞLU

                                            müharibə veteranı, ehtiyaatda olan polkovnik-leytenant