ÖNDƏ OLAN BİR AĞACI GÖRÜR, LAKİN O AĞACIN ARXASINDA OLAN MEŞƏNİ GÖRƏ BİLMİRLƏR!

                                                 

      Torpaq işğalımızın dünəni, bu günü və gələcək həlli barədə fikir və qənaətimiz müxtəlif olduğu qədər hüdudsuz əsəb, bezikdirici hiddət doğurur. Xüsusən sosial şəbəkədə bu və ya digər erməni saytlarından yayılan paylaşımları nəzərdən keçirən zaman özümüzü danlayırıq, bəzi vətəndaşlarımız söyüşə güc verir, ölkə rəhbərliyimizin Dağlıq Qarabağ problemi ilə bağlı səbirli mövqeyini tənqid atəşinə tuturlar. Ümumiyyətlə təqsir hamının adına yazılır. Gileylilər arasında milli maraq və dəyərlərimizi ayaqaltı edənlərə də təsadüf edilir. Hər şey anlaşıqlıdır. Lakin məsələnin bir görünməz üzü var. Axı, başbilən hikmətli söz adamları deyirlər ki, kimisə dərindən anlamaq istəyirsənsə, onun nə dediyini yox, nə demədiyini aşkarla.

        Məsələn, bu günlərdə qondarma respublikanın əldəqayırma prezidentinin köməkçisi Tiqran Abrahamyan yeni hərbi hissə yataqxanasının istifadəyə verilməsi barədə sosial şəbəkədə məlumat vermişdi. Məlumatla yanaşı qoyulmuş fotoşəkillərə baxdıqca ixtiyarsız olaraq sinirlərimiz odlanırdı. İlk baxışdan görünürdü ki, döyüş bölgəsi olsa da, istifadəyə verilən hərbi hissə müasir tələblər səviyyəsində hazırlanıb. Açıqlanırdı ki, yeni hərbi hissələrin yaradılması prosesi  2020-ci ildə də davam etdiriləcək. Bir neçə gün əvvəl isə Cəbrayıl rayonunda daha bir hərbi hissənin açılışı olub. Nə isə... gerçəklik ondan ibarətdir ki, erməni erməniliyindən geridə qalmır.

        Gəlin faktlara bir neçə rakursdan işıq salaq. Öncə onu deyim ki, döyüş bölgəsində gedən quruculuq işlərinə dair düşmən tərəfdən də baxışlar əks mövqelidir. “Ermənistan iqtisadiyyatı” saytında Armen Babayan sözügedən hərbi hissə yataqxanasının tikintisi ilə bağlı belə rəy yazır: “ Ümid edirəm ki, divarlar içi boş bir blokdan qoyulmamışdır, yoxsa adi yivaçanla deşilə bilər”. Başqa birisi isə belə söz atır ki, yeməkxanası niyə köhnə üslubdadır. Müsbət münasibət göstərənlər də var. Bəc, biz nə deyirik? Təbii ki, fikirlər acıqlıdır.  Daşnakların belə arxayın tikinti  və quruculuq işlərinə əsaslanaraq deyirik ki,  düşmən həm Dağlıq Qarabağda, həm də ətraf rayonlarda həyəcansız yaşamaqdadır və İrəvanın Dağlıq Qarabağ problemini sülh yolu ilə həll etmək barədə bəyanatları riyakarlıqdan başqa bir şey deyil. Yəni  Ermənistan tutarlı yumruq yeməsə, öz işğalçılıq siyasətindən imtina etməyəcək.

       İctimai tələblər kəskin şəkildə qoyulur: Dağlıq Qarabağ müharibə yolu ilə azad edilməlidir, başqa yol yoxdur. Bəs, deyiməyən digər münasib bir yol varmı? Nələr deyilmir, hansı mətləb aşkarlanmır? Bu suallara cavab verməzdən öncə “Ermənistan iqtisadiyyatı” saytında İrəvan şəhərində bəzi yaşayış binalarında liftlərin təzələnməsi ilə bağlı iki erməni fikrini misal çəkmək istəyirəm. Liftlərin təzələnməsindən azacıq sevinən Arutyun Akopyan yazır ki, dövlətin pulu lazımi yerlərə xərclənmir, Serj Sərkisyanın vaxtında belə deyildi, büdcənin pulları onun dəstəsinin ciblərinə gedirdi. Pullar talan edilirdi. Spartak Yegiazaryan adlı başqa bir erməni isə fikrini daha sərt bir şəkildə ifadə edir: “Taron Markaryan 7 il şəhərin meri idi, heç bir şey etməmişdi, yalnız torpaqları satmış və pulları  cibinə yığmışdı. Ayk bir il ərzində zibil problemini həll etdi...”

       Qərəz, həm ermənilər, həm də öz vətəndaşlarımız tərəfindən deyilmiş fikirlərə müəyyən qədər aydınlıq gətirdik. Faktlar anlaşma baxımından qaneedicidir. Əks tərəfdə, yəni Ermənistanda aparılan siyasi kursda  tükənməyən nöqsanlar, çətin və yüngül düzəlişləri zəruri edən sosial çatışmazlıqlar, siyasi qarşıdurmalar, habelə hərbi xətalar, taktiki səhv və boşluqlar xirtdəyə qədərdir. Bəzən sülh danışıqlarında daha əhəmiyyətli strateji istiqamətlər üzrə prinsipial səhvlər edilir, hətta düzəlməz nəticələrə gətirib çıxara biləcək yanlış fikirlər söylənilir. Di gəl ki, həmin sadaladığımız hallara baxmayaraq erməni diaspor təşkilatları “erməni soyqırımı”nın tanınması üçün kütləvi şəkildə təbliğat səylərinə dəstək verməklə yanaşı xeyriyyə işi görür, Ermənistanın iqtisadi inkişafı üçün daim maliyyə vəsaiti ayırır və bu istiqamətdə dayanma yoxdur. Bax, bu məsələyə istinadən bizim tərəfimizdə  deyilməyən, lakin əsas mətləb sayılan bir məqamı vurğulamaq gərəklidir. Sual olunur: Düşmən tərəf savaş təhlükəsi ola-ola Dağlıq Qarabağda niyə tikinti və abadlıq işlərini kəsmir?! Dığalar, görəsən, daha çox kimə arxalanır?! Kəsə deməliyik ki, bu reallığın  arxasında daha çox erməni hakimiyyətinin tamahı durur. Hər tikinti, yaxud abadlıq işində xeyli pul yuyulur və şəxsi ciblər dolur. Bu gün Ermənistan məhkəmələrində Robert Koçaryan da, Serj Sarkisyan da məhz o yeyintilərin əsas qurbanı kimi ittiham edilir. Çox şükürlər olsun ki, artıq erməni erməniyə qənim kəsilməkdədir. İnşallah, dığa dığanın qanını içdikcə bizi narahat edən bütün məsələlər asan bir axarla öz həllini tapacaqdır.

       Hər bir halda gerçəkliyi dana bilmərik. Hələ də ürəklərimizdə səksəkə, baxışlarımızda intizar qalmaqdadır. Təki səbrimiz tükənməsin. Bu günümüzün bir aktual tövsiyəsi var: Torpaq işğalına dair bütün məsələlərin dərinliyinə baş vura bilməyən bəzi vətəndaşlarımız, necə deyərlər, öndə olan bir ağacı görür, lakin o ağacın arxasında olan meşəni görə bilmirlər! Bu qəbildən olan bədbin yurddaşlarımızı daha dərindən düşünməyə və nikbin olmağa səsləyirik...

                                                                                           İbrahim MƏSİMOĞLU

                                        müharibə veteranı, ehtiyatda olan polkovnik-leytenant

         Erməni mənbələr: 1. https://vk.com/wall-96067016_82631

                                         2. https://vk.com/wall-96067016_82490