BU DIĞA YALVARIŞI BİZƏ ÇOXDAN AGAHDIR!...

                                   

        Ermənistan bu gün bir ələbaxan dövlət olaraq çaşqın bir sima arxasında gizlənir. Konkret və sabit fəaliyyət istiqamətini müəyyən edə bilməyən Baş nazir Nikol Paşinyan yalnız gözləmə mövqeyindədir, nə edəcəyini bilmir, beynəlxalq görüşlərdə bəzən Rusiyadan, bəzən də Avropa tərəfindən aldığı məxfi göstərişləri uca tribunalardan karıxa-karıxa söyləyir. Siyasi natarazlıq həddini aşır.

        2019-cu ildə cəbhə xəttində xeyli qurban verilsə də, Dağlıq Qarabağ münaqişəsi zonasında müharibədən yayınmaq mümkün oldu. Beləliklə sərsəm dığa rəhbərliyi bir il də qazandı. Bu, onlar üçün yetərli sayılır. Əldə oyuncaq kimi oynadılan erməni liderləri Qarabağ savaşının uzanması nəticəsində qeyri-rəsmi müstəqillik tarixini haçansa daşnakların gizli iclaslarında öyünərək gözə soxacaq və bağıracaqlar ki, baxın biz Dağlıq Qarabağı xeyli müstəqil yaşatdıq. Bu ikrah doğuran öyüngənlik şovinist xəstəliyinin murdar bir törəmə virusudur.

        Ermənistan idarəetmə sisteminin ölü bir sistem olması barədə açıqlama verən “Politik.am” nəşri yazır ki, hər hansı ölkə başçısının səhv əmri nəticəsində qlobal təhdidlər yarandıqda müxtəlif hakimiyyət qolları arasında təmkinləşdirici mexanizmlər fəaliyyət göstərməyə başlayır, Ermənistanda isə bunlar sadəcə mövcud deyil: “Əgər sabah, kabus və qeyri-mümkün bir ssenari kimi Nikol Paşinyan qonşusunu raketlə vurmaq qərarına gələrsə, kim onu saxlayacaq, hansı məhdudlaşdırıcı mexanizmlər işləyəcək, qanunverici orqan Paşinyanın cibindədir, icra orqanı da onun cibindədir, məhkəmə hakimiyyətindən Paşinyanın cibində olmayan yalnız Konstitusiya Məhkəməsi qalıb. İctimai təzyiq və vətəndaş cəmiyyəti haqqında danışmaq isə sadəcə artıq söhbətdir... Bizim ölkə ilə bağlı təsəlliverici məqam odur ki, baş nazir qeyri-müharibə şəraitində birbaşa orduya əmr verə bilməz və ən başlıcası təcrübəli ordu generalları keçmiş qəzet baş redaktoru Paşinyanı dayandıra biləcəklər.” Bu mühakimənin izaha ehtiyacı varmı?!

       Mənim fikrimcə, müharibə labüddür. Danışıq prosesi o zaman səmərə verər ki, ortalıqda nəsə müsbət bir irəliləyiş olsun. Bu da yoxdur. Daşnaklardan haqq gözləməyə də dəyməz. Erməni məntiqi ağıla söykənən fikir və qərarlara yad bir məntiqdir. Çünki Ermənistanın bir dövlət kimi müstəqilliyi nisbidir. Onlara siyasi meydanda yalnız ağılsız olmaq imtiyazı verilib. Ona görə də 2019-cu ildə danışıqlar prosesinin aktiv mərhələsi kimi nə Prezidentimiz İlham Əliyevlə Nikol Paşinyanın görüşündə, nə də Rusiyanın Xarici İşlər naziri Lavrov tərəfindən Moskvada təşkil olunmuş nazirlər görüşündə də müəyyən bir həll paketinin müzakirə olunduğunu düşünə bilmirəm. Ola bilsin ki, bəzi konkret məsələlər müzakirə olundu, lakin həll paketi deyilən məsələ hələ qaranlıq içərisində qalmaqdadır.

       Mənə qaranlıq olmayan məsələ ondan ibarətdir ki, erməni ordusu bizim ordu ilə müqayisədə çox geridə gedir. Bir müharibə veteranı kimi 1992-ci ilin hərbi əməliyyat problemləri mənə yaxşı bəllidir. Bəzən adi artilleriya hazırlığı zamanı mərmimiz çatmırdı. Bəzən də bizə elə keyfiyyətsiz mərmilər verilirdi ki, atıldığı yerdə azacıq fısıldayaraq susurdu. Onlar nə hədəfi düzgün yaxalayır, nə də tutarlı məhvetmə gücünə malik idi. Adicə tank əleyhinə idarə olunan raket vasitəsilə dayanan, yaxud hərəkətdə olan hədəfləri vura biləcək kadrlarımız, necə deyərlər, barmaq hesabı ilə sayıla bilərdi. Gəlin, söz düşmüşkən, bir müqayisə də aparaq. Ermənistanın Müdafiə naziri David Tonoyan yekəxana bir tərzdə aləmə car çəkir ki, Azərbaycan savaşa başlasa, guya Rusiyadan aldıqları “İskəndər-E” vasitəsilə bizə yaman divan tutacaqlar. Lovğalığın da öz həddi var. O elə zənn edir ki, çilik-çilik olmuş Ohanyan istehkamından daha basılmaz istehkam qura biləcək. Hakim dairələrdə onu tənbeh edənlər də az deyil. Lakin lovğa dilini kəsmir ki, kəsmir. Tezliklə o da öz səhvinin qurbanı olacaq. Bilmir ki, biz öz inadımızdan dönən deyilik.

       Çox demirəm, ağzı yırtıq ermənilərin bizim “Polonez” və “Lora”mızın zərbə dalğasını uda biləcək qüvvəsi varmı?! “Lora”nın bir raketinin məhvetmə radiusu 90 metrdir. Birnəfəsə 4 raket tullayır. “Polonez”in isə məhvetmə radiusu 80 metrdir. Onun bir atışla atdığı 8 raketin dağıdıcı həmləsinə ermənilər dözə biləcəklərmi?! Əlbəttə ki, yox! Daha nə deməyə ehtiyac var. Hələ onlar bilmirlər ki, “Lora”nın atış uzaqlığı 430 km-dir. “Polonez” ondan 100 km az yol qət etsə də, ikisinin birnəfəsə cəmi 12 raketi altında hansı erməni ordu istehkamı salamat qala biləcək?! Yeri gəlmişkən onu da qeyd etmək istəyirəm ki, Azərbaycan Ordusu hərbi potensialına, maddi-texniki təchizatına və döyüş qabiliyyətinə görə dünyada 52-ci yerdədir. Əgər düşmən döyüş meydanından kənara çıxsa, o zaman bütün Ermənistan qan gölünə dönəcəkdir.

       Mən yalnız iki əməliyyat-taktiki raket kompleksi barədə bəzi üstün rəqəmlərə işıq saldım. Məxfilik naminə çox mətləbin üstündən sükutla keçirəm. Amma onu deməsəm, heç cür özümdən razı qalmaram. Bizim ulu dədə-baba yurdumuz uğrunda döyüşlər üçün alışıb-yanan mərd və cəsur əsgərlərimiz saysız-hesabsızdır. Həm canlı qüvvə, həm də hərbi texnika sarıdan gücümüz tükənən deyil.

       Biz yaxşı bilirik ki, erməni ordusu ən çoxu bir həftə döyüş aparan kimi əsgər qıtlığı yaranır, məcbur olaraq döyüşə avtomobil müfəttişlərini, yatağa düşən yaşlı vətəndaşlarını cəlb edirlər. Onların da bir qismi yolda ürəkqopma mərəzinə tutulur, bir qismi əyri yollarla sıradan yayınır, bir qismi gəbərir, bir qismi öz qanına bələnir, ağır yaralanır, bir qismi də könüllü əsir düşür. Əsir düşən dığalar da yalnız qan ağlayır və yalvarırlar ki, bizi bağışlayın, biz ermənilərə nəinki Dağlıq Qarabağ, heç müstəqil Ermənistan dövləti də lazım deyil, bizə dinc dünya gərəklidir. Bu dığa yalvarışı bizə çoxdan agahdır!...

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                    İbrahim MƏSİMOĞLU