HƏRBİ HƏKİMLİYİN KAMİL ZİRVƏSİ

            Nacins ermənilərə qarşı savaşın əvvəlində hər cür ağrı və ilkin çətinliklərə dözə-dözə Azərbaycan Ordusunun bünövrəsini qoyan 701 saylı motoatıcı briqadanın 7 tibb işçisi  vətən yolunda canını fəda etmişdir. Onlar həmişə var olan, xatirəsi əziz tutulan  müqəddəs ruh dünyamızda yaşamaqdadır. Şəhadətə yetişən bu qəhrəman oğullar heç vaxt unudulan deyil.  Onlardan ikisi feldşer, biri sanitar, ikisi sanitar sürücü, biri sanitar-təlimatçı, biri isə həkimdir. Bu şəhadətliyin içərisində hərbi həkimliyin Kamil zirvəsindən söz açmaq istəyirəm. Bəli, həqiqi mənada Kamil! Ona pay verilən ömrünü yurduna, xalqına bəxş edən bir igid... Daim könlü açıq, yolu açıq olmuş bir vətənoğlu...

          Fərqli döyüş yolu keçən, hərbi həkim olsa da, zəruri hallarda əlinə silah alaraq düşmənlə qabaq-qənşər vuruşan və hərb tariximizə adını şərəflə yazan Kamil Həsən oğlu Əliyev yüksək sayğılı müqəddəs ömür qazanan şəhidlərimizdən biridir.

            Gənc istedadlı hərbi həkim Kamil Əliyev min bir sifətə girən erməni əməlbazlığının təsirindən nə qədər acı günlər yaşasa da, heç vaxt taleyindən şikayət etməzdi. Qərbi Azərbaycan torpağının ona bəxş etdiyi məğruranə hərəkətləri ilə vətənsevərlərin qəlbinə tez yol tapırdı. Bütün varlığı ilə bağlandığı doğma yurdunu – hazırda murdar daşnak nəfəsi içində boğulan Göyçə mahalının Toxluca kəndini yadından çıxara bilmirdi. Vətən söhbəti, yurd təəssübkeşliyi önə çəkilən yerdə onun əməlpərvərliyi hər kəsi heyran edirdi. Səngər həyatına da təsadüfən qovuşmamışdı. Hərbi çağırış məntəqəsində onun hərbi xidmətə göndərilməsinə razılıq verilməmişdi. Çünki ümumi fiziki vəziyyəti qənaətbəxş olsa da, gözləri çox zəif görürdü. Bir həftəlik get-gəldən sonra yalnız hərbi həkimliyi və hədsiz vətənpərvər münasibəti nəzərə alınaraq arxa cəbhədə xidmət etmək məqsədilə Kamilin göndəriş sənədləri imzalanmışdı.

          Qürur doğuran səngər həyatında xoş xatirə və ümidlərlə xidmət etməyi sevən Kamil Əliyev qarşıya qoyulan təcili tibbi tapşırıqları yerinə yetirmək, yaralı döyüşçüləri güllə yağışı altında ölümün ağzından almaq üçün təhlükəli hallarla üz-üzə gəlsə də,  bu xüsusi cəsarət və mərdlik tələb edən əməllərindən mənəvi zövq alırdı. Ağır vəziyyətə düşən yaralı döyüşçülərimizə müntəzəm qan verirdi. Təxliyə işlərində həmişə can atırdı ki, birinci olsun. Bu az imiş kimi ona ağır hərbi əməliyyatlardan sonra müəyyən sakit günlərdə komandanlıq tərəfindən məhdud dincəlmə dəqiqələri ayrılsa da, Kamil həkim yenə boş dayanmır, bütün vaxtını zəruri xidməti işlərin icrasına sərf edirdi. Gözlərinin zəif görməsinə baxmayaraq tükənməz fiziki enerjisi vətənçilik istəyindən doğan ağrı və əziyyətlərlə həmahəng gəlirdi. Savaş fədakarlığı ideal arzularının gerçəkləşməsi yolunda ən dəyərli vastə sayılırdı. Görmə çətinliklərinə görə ön xəttə getməyini rəva görməyənlər belə məsul məqamlarda şərtsiz olaraq Kamil həkimlə razılaşırdılar.

          Toğana kəndi... Göygöl rayonunun bu dağ vüqarlı kəndi çox möhtəşəm qaya-səngərləri ilə döyüşçülərimizin mübarizliyini qranitləşdirən Murovdağın sıldırımlı qoynunda erməni işğalçılarına qarşı gedən qarlı-çovğunlu vuruşmalar barədə çox məlumatlıdır. Burada yerləşən 701 saylı hərbi hissənin hərbi səhra hospitalının fəaliyyəti kəndin tarixi yaddaşında daha çox yer tutur. Bütün fəsillərdə tükənməz mənbəyini Murovdağın zirvələrində sızqa-sızqa qaynayan durna gözlü bulaqlardan götürən Kürəkçay hospitalın yanından axıb-keçir. Çayın gecəli-gündüzlü kəsilməyən şırıltısı, ətraf meşədən qopan quşların şaqraq nəğməsi və kənd təbiətinin xoş nəfəsi  burada müalicə olunan döyüşçülərdən ötrü sanki məlhəmə cevrilmişdi. Qanlı-qadalı döyüş səhnəsindən bu şəfa ocağına  yaralı axını artan zaman içimizə nüfuz edən həyəcan seli sadalanan gözəlliklərin nəşəli təsirini heçə endirir, halımızı qarışdırırdı. Bizi xoş hal edən yalnız öz şəfqətli əməlləri ilə ölümü öldürən hərbi həkimlərin fədakarlığı idi.    

 1993-cü ilin yay aylarında 701 saylı motoatıcı briqadanın döyüşçü heyəti ön atəş mövqeyində möhkəm durmaqla yanaşı ehtiyata çıxarılmış bölmələrlə güclü döyüş hazırlığı aparılırdı. Kəlbəcər işğalının hayıfını almaq üçün əsaslı tədbirlər görülürdü. Söz yox ki, düşmən qüvvələri bu hazırlıqdan duyuq düşmüşdü. Daha ətraflı məlumat əldə etmək məqsədilə erməni təxribat-kəşfiyyat qrupu iyun ayının 5-də gecə radələrində Murovdağ silsiləsinin sıldırımlı dağ keçidlərindən keçərək Toğana kəndinədək gəlib-çıxmışdı. Keçilən yol az deyildi və düşmən bu qədər cəsarət göstərməklə özünü tam təhlükə altına salmışdı. Onlar zənn etdiklərinin əksini gördülər. Briqadamızın hərbi səhra hospitalının qarovul xidmətinin sayıqlığı erməni təxribat-kəşfiyyat qrupunu daha çox vahiməyə salmışdı. Nəzarət-buraxılış məntəqəsi tərəfindən keçə bilməzdilər. Çünki işıqlı idi. Ətraf aydın görsənirdi. Təxminən gecə saat 02.00 radələrində “dil” tutmaq məqsədilə hospitalın iki cinahından həyətə soxulmağa cəhd etdilər. Həmin istiqamətlərdə həm zil qaranlıq hökm sürürdü, həm də çayın şırıltısı hərəkət və danışıq səslərini udurdu.

Bu dəqiqələrdə qarovul və növbətçi tibb heyətindən savayı hamı yatırdı. Kamil Əliyev yatağına girsə də, hələ gözünə yuxu girməmişdi. Görünür, bu da taleyin bir sınaq məqamı imiş. “Həyəcan” siqnalı verilən zaman o, erməni kəşfiyyatçıları ilə vuruşan qarovul əsgərimizin köməyinə birinci yetişdi. Sayı dəqiq bilinməsə də, aşkarlanmış düşmən qaçmağa üz tutdu. Hospitalın həyətindən uzaqlaşdıqca qaranlıq qatılaşır, göz gözü görmürdü. Qərargahdan kəşfiyyat bölüyümüz gələnədək bütün tibb personalı əlinə silah alaraq nə qədər görünməz olsalar da, daşnakların qarasınca atəş açdılar.

Güllə səslərinə diksinən kənd camaatı da oyandı. Səksəkəli halda çölə çıxan hər kəs öz həyət işığını yandırdı. Ətrafda qismən işıqlanma əmələ gəldi, lakin erməni kəşfiyyatçıları gözə dəymirdi. Onlar bir göz qırpımı içərisində ilim-ilim itmişdilər.  Kamil həkim öz silahdaşlarına nisbətən daha çox riskli hərəkətlər edirdi. O, əsgər Cəlal Mikayılov və Əziz Qurbanovla yan-yana irəliləyir və müşahidə apara-apara atəş açırdı. Ondan iki-üç addım kənarda irəliləyən  qarovul əsgərimiz Rizvan Əhmədov həkimin iradəli xarakterinə bələd olsa da, geri çəkilməyi xahiş etdi:

– Həkim, onlar sayca cox deyil, xahiş edirəm geri çəkilin. Onları əzməyə bizim gücümüz çatar.

– Əsgər, narahat olma, siz sağa-sola tez seyrəlin ki, bu murdar dığaların qaçmağa imkanı olmasın...

Kamil həkimin ağzında sözləri qurtarar-qurtarmaz düşmən tərəfindən  özünümüdafiə üçün çalın-çarpaz halda geriyə atılan güllərə tuş gəldi. Onu  iki güllə tutmuşdu. Biri ürəyinə dəymişdi. Neçə-neçə nər igidimizi amansız ölümün caynağından alan Kamil həkimin özü bu dəfə ölümə baş əyməli oldu və sağalmaz güllə yarasının ağrısı bütün döyüşçü yoldaşlarına sərt acılar yaşatdı...

Bir həftə sonra Kamil Əliyevin çoxdan gözaltı elədiyi sevgilisinə nişantaxma mərasiminin keçirilməsi nəzərdə tutulmuşdu. Nişan üzüyü, hətta nişan bəzəyi vurulası quzu Toğana kəndindən alınmışdı. Əfsus ki, Kamilin bu arzusu çin olmadı. Hərbi səhra hospitalı qəm dəryasına batmışdı. Həm hərbi həkimlər, həm tibb bacıları, həm də əsgərlər hamının boğazını sıxan qəm zəncirini qırmağa cəsarət etmir, haldan-hala düşürdülər. Nəhayət, motoatıcı briqadanın düşmənə qarşı həyata keçirdiyi növbəti hərbi əməliyyatqabağı tibb bölüyünün komandiri kapitan İmran Qurbanovun şəxsi heyət qarşısında Kamil Əliyevin yüksək vətənpərvərliyi, yurd naminə fədakar əməlləri, habelə düşmən qüvvələrindən onun intiqamının alınması barədə təsəlliverici çıxışından sonra müəyyən qədər mənəvi toxtaqlıq əmələ gəldi və nişan üçün alınmış quzu Kamil tərəfindən boynuna salınmış ipdən açılıb sərbəst buraxıldı...

          Kamil həkimin kamillik sükanı onun ağıl və iradəsinin ixtiyarında idi. Bu ixtiyarilik mənəvi güc ehtiyatını daim zənginləşdirirdi. Verilən ömrün yetkin cağından etibarən ata-anası ilə yanaşı doğma yurda özünü borclu sanmış bu saf qəlbli igidimiz öz hədəfinə tez yetişdi. Candan əziz tutduğu ulu vətənə borclu qalmadı – şəhadət şərbətini içərək müqəddəsliyə qovuşdu...