“İNTİQAM İNTİQAMA SƏSLƏYİR!”

 İntiqam səngərdə püxtələşmiş məğrur bir zabitdir. Taleyin hökmü ilə hansı vəzifədə çalışsa da, daim birincilik iddiasından əl çəkməyib. Bu birincilik iddiası yalnız təmiz vicdana və daxili gücə söykənib. Ulu Tanrı ona yurd sevdalı qaynar bir ürək bəxş edib. Vətən dərdi həmişə şəxsi dərdlərini üstələyir. Elə bir iradə sahibidir ki, ömrün çətin dönəmlərində özünü nədənsə çəkindirməyi, məcbur etməyi bacarır.

İntiqam hərbi həyatında bir neçə hərbi hissədə xidmət göstərib. Lakin 701 saylı briqadanı özü üçün ən dəyərli hərbi hissə hesab edir. Səbəbini Vətən uğrunda aparılan qanlı-qadalı döyüşlərlə bağlayır. Deyir ki, 701 məni döyüşçü kimi yetişdirdi, yurd sevgimi əməlləşdirdi, məni əsl zabit ucalığına çatdırdı.

Sual oluna bilər: İntiqamı şərəfli hərbçi sənətinin fövqünə çəkən nədir? Mükəmməl cavab üçün çox düşünərək neçə-neçə uyarlı mühakimə və fikirlər söyləyə bilərik. Düşüncələrimizin sonucunda dayaq nöqtəsi yox olmuş boşluqlardan da qulağımıza intiqam nəfəsli pıçıltılar gələcək: Zabit üçün hər əməlin başında yurd sevgisi hakimdir. Bu hakimlik yalnız və yalnız mütləq hakimlikdir. Heç vaxt dəyişilə bilməz.

Vətən üçün doğulub, Vətən üçün yaşayan belə oğulların qisməti el mükafatından savayı nə ola bilər?!

İntiqam haqqında bir qələm adamı kimi mənə söz demək çox asandır. Çünki onu yaxşı tanıyıram. Hərbçiliyi onun tabeliyində öyrənmişəm. Sovet anlamında hərbi hissənin “baş komissarı” kimi İntiqamın xidmət təcrübəsi təqdir ediləsi bir təcrübədir. Gərgin hərbi əməliyyatların gedişində Müdafiə Nazirliyinin Şəxsi Heyət Baş İdarəsi tərəfindən “İntiqam intiqama səsləyir” başlığı altında hazırlanan döyüş vərəqəsini yada salmaq istəyirəm:

“Mayor İntiqam Bahəddin oğlu Mirzəyev 1964-cü ildə Lənkəran rayonunda anadan olub. 1985-ci ildə Lvov Ali Hərbi Siyasi Məktəbini bitirib. Evlidir, iki övladı var. 1992-ci ildən Azərbaycan Silahlı Qüvvələrində xidmət edir. Bir müddət “Xalq Ordusu” qəzeti redaksiyasında işləyib. 3 aprel 1993-cü ildən etibarən “N” hərbi hissə komandirinin şəxsi heyətlə iş üzrə müavini vəzifəsində çalışır.

Onun gəlişi ilə hissədə şəxsi heyətin tərbiyəsi sahəsində müəyyən bir canlanma yaranıb. İntiqam öz işinə ilk növbədə orduda aparıcı qüvvələr olan zabit, gizir və çavuşların şəxsi və mənəvi keyfiyyətlərini, taqım, bölük və taborların qüclü və zəif cəhətlərini öyrənməkdən başlayıb. Qısa müddət ərzində hissənin şəxsi heyətindən döyüşçülər arasında sözü keçən, hörməti olan ən savadlı hərbi xidmətçiləri ayırd edib seçərək onların qüvvəsi ilə işgüzar tərbiyə aparatı yarada bilib.

Öz iş üslubunda yalnız şəxsiyyətin müsbət cəhətlərinə arxalanmağı üstün tutan İntiqam bu prinsipi öz köməkçilərinə də aşılamışdır.

Dağ sellərinə bənzər coşqun xasiyyətinə, cəsarət və igidliyinə görə əsgər və zabitlərin sevimlisidir. Onu həmişə ön səngərlərdə, əsgərlər arasında görmək olar. Elə vaxtlar olub ki, taqımın, bölüyün və taborun döyüş əməliyyatlarını təşkil edərək, onları öz rəhbərliyi ilə həyata keçirib. İntiqam öz vəzifə borcuna böyük məsuliyyətlə yanaşır, əsgərlərin gündəlik qayğıları ilə maraqlanır. İ. Mirzəyev nümunəvi hərbi xidmətinə görə növbədənkənar “mayor” hərbi rütbəsinə layiq görülüb.

İntiqam kimi oğulları olan xalq basılmazdır!

Mayor Mirzəyev İntiqam Bahəddin oğlunun  nümunəvi xidməti təqdirəlayiq örnəkdir!”

...20 yanvar 1994-cü il. Gərgin döyüşdən sonra nələrin baş verdiyini, həmçinin hadisələrin sonrakı gedişini hərtərəfli öyrənmək, hər şeyi öz gözü ilə görmək üçün İntiqam Mirzəyev postlara baş çəkirdi. Kəlbəcərin əksər kəndlərində düşmənin kürəyi yerə gəlmişdi. Bağırlı kəndində erməni dığaları pərən-pərən edilmiş, qırılmış və hətta əsir alınmışdı. Döyüşçülərimizin qəlbində ümman sevinci çağlayırdı. Postlara gedən cığırlar qar altında itsə də, İntiqam bələd olduğu qaya daşlarına, xüsusi əlamət və nişanlara əsasən rabitəçi Nəsimi ilə qar topalarını dağıda-dağıda irəliləyir, pusquda duran əsgərlərə bəzi taktiki hiylələri başa salır, ehtimal edilən ölüm və təhlükə hallarından qorxmamağı öyrədir, lazımi göstərişlər verirdi. Adəti üzrə öz söhbətini belə bir hikmətli sözlərlə tamamlayırdı: “Qorxaq gündə yüz dəfə ölər, igid isə bir dəfə”.

Nəhayət, İntiqam mühüm postlardan birinə gəlib çatdı. Hiss edirdi ki, düşmən çox yaxınlıqdadır. Ətrafa diqqətlə nəzər yetirdi. Sıldırım bir qayanı özünə istehkam seçən əsgərin  tutduğu mövqe onu bir qədər düşündürdü. Əsgərə daha düzgün mövqe tutmağı başa saldı. Bu an həmin qayadan düşmən tərəfə gedən ayaq izləri gözünə sataşdı. “Bu, kimlərin aya izidir?” – deyə üzünü əsgərə sarı çevirsə də, gözaltı olaraq düşmən tərəfi müşahidə edirdi.

- Mamır kötüklərini yığan əsgərlərimizin ayaq izidir, - deyə əsgər bir qədər gec cavab verdi.

İntiqam Mirzəyev aşağı əyilib ayaq izlərinə daha yaxından göz  gəzdirdi. Şübhəsini yəqinləşdirdi: həmin izlərin qar üstündə arxa-arxaya yeriyən düşmənə aid olduğunu dəqiqləşdirdi. Bir anlığa duruxdu. İsti qış gödəkçəsinin yaxasını azacıq açdı. Zarafatlıq halı olmasa da, birdən-birə gülümsəyərək əsgəri söhbətə çəkdi. Ehtiyat etdi ki, o, qəfil yaranan həyəcandan özünü itirə bilər. Artıq hiss edirdi ki, onlar hədəfə alınıblar. Hətta düşmənin iki əsgərinin onları necə müşahidə etdiyini də görmüşdü. Onlar dar və iki yanı pusqulu olan təhlükəli keçiddə mövqe tutmuşdular. Bu arada rabitəçi əsgər Nəsimiyə göz-qaş elədi ki, avtomat silahı ona versin. Rabitəçi onun narahatlığını duydu və yavaşça ona sarı gəldi. İntiqam hiss edirdi ki, hər an onu əcəl gülləsi yaxalaya bilər. Lakin arxaya dönüb bir daha dığalara baxmaq fikrindən vaz keçdi. Dərindən bir nəfəs aldı. Avtomat silahı əlinə alan kimi hədəfi güllə qatarına bələdi. Dığalar üzüqoylu düşərək yeri qarmaladılar. Və güclü atışma başladı. Qarışıq atışma tufanında heç nə görünmürdü. Üstəlik qatı duman pərdəsi ətrafı görünməz hala salmışdı. Həmin gün düşmənin tərs damarı elə sındırıldı ki, xeyli itki ilə geri çəkildi.

       Pensiyaya çıxsa da, ehtiyatda olan polkovnik-leytenant İntiqam Mirzəyev dinc həyat yaşaya bilmir. Vətən torpaqlarımızın işğal dərdindən doğan narahatlıq hissi düçar olduğu xəstəliklə bahəm onu daxilən çox incidir. Bəzən çəliksiz rahat yeriyə bilməsə də, daim müxtəlif hərbi-vətənpərvərlik tədbirlərində iştirak etməyə can atır və belə izdihamlı yığnaqlarda özünəxas uca səslə öz daxili narahatlığını yetişməkdə olan gənc nəslin fəalları ilə bölüşür. Hərbi tərbiyəçilik qabiliyyəti, qazandığı ictimai nüfuz İntiqam Mirzəyevin əsas hərəkətverici qüvvəsidir. Bəzən onun mənəvi qüvvəsi o qədər coşur ki, əlindəki çəlik də acizləşir, ayaq üstündə möhkəm durmağa, rahat yeriməyə dayaq verən döyüşkən ruhu onu istədiyi səmtə aparır.  Veteranlığının ahıl cağlarını səmərəsiz keçirməyi özünə rəva görmür və yeri gələndə passiv həmkarlarına irad tutur ki, biz veteranlar Dağlıq Qarabağ problemi həll edilməyincə susmamalıyıq. İndi bizlər yox, xain ermənilər öz qonşuluq xəyanətindən usanaraq susmalıdırlar. İndi intiqam dəmidir. Bizim yaralarımızı, uzun sürən xəstəliyimizi yalnız intiqam hissləri sağalda bilər...

                                                                                                İbrahim MƏSİMOĞLU