DÖRD DÖYÜŞÇÜ QARDAŞDAN BİRİ

Murov dağını erməni quldurlarından təmizləyərkən düşmən aviasiyasının basqını ehtimalı da nəzərdə tutulmuşdu. Buna görə də hava hücumundan müdafiə qüvvələrimiz sayıq durmuşdu. Lap arxayın idik. Hücum zamanı elə məqam yarandı ki, zenitçilərin avtomatçıları da piyadalarımızla bahəm irəlilədilər. Zenit qurğusunun avtomatçısı – sıravi əsgər Bəhrəm Absalam oğlu Eyvazov yüksək döyüş ruhu ilə düşməni Yanşağadək qovdu.

Bu cəsur əsgərlə Ömər aşırımında görüşdüm. Kefi kök idi, amma döyüşçü qardaşlarının yerini bilmədiyinə görə azacıq nigaran qalmışdı:

- Beş qardaşıq, dördümüz Vətənin müdafiəsi uğrunda döyüşür. Böyük qardaşım Nüsrət Ağdərədədir. Zabitdir. Mətləb və Səfərdən isə xəbərim yoxdur. Ancaq ürəyimdə bir təskinlik var, çünki ordumuz zəfər yürüşündədir. Düşmənin dizini qıra-qıra qabağa gedirik və tezliklə qalib gələcəyik. Qardaşlarımın xidmət yeri indi mənə məlum olmasa da, onlarla Qələbə günü ya Şuşada, ya da Xankəndidə görüşəcəyik.

Kürdəmir rayonunun Pirli kəndindən olan 21 yaşlı bu igid bir il 8 aydır ki, işğal edilmiş torpaqlarımızın azad olunması naminə müharibənin hər əzabına qarşı əsl dözüm nümunəsi göstərir. O, əvvəlcə tikinti taborunda xidmət edib. Sonra könüllü olaraq döyüş bölgəsinə gedib və zenitçilik sənətinə yiyələnib.

- Müharibədə döyüşçü hər şeyi bacarmalıdır, - deyə Bəhrəm Eyvazov öz xidməti işindən danışır. – Mən bir avtomatçı kimi zenitçiləri qorumaqla yanaşı, dar ayaqda zenit qurğusunda oturub silahdaşımı əvəz edirəm. Bekar durmaqdan lap zəhləm gedir. Yeri düşəndə silahı sazlayıb piyadaçılıq etməyə  başlayıram. Goranboy əməliyyatında piyadaçıların bizə ehtiyacı çox oldu. O zaman döyüş mövqeyimizi “N” nöqtəsində tutmuşduq. Arxa tərəfdə isə düşmən aviasiyasının meydançası vardı. Biz olmasaydıq, piyadalarımız vuruşa bilməzdi. Zenit qurğumuz dil açan kimi erməni hərbi qüvvələri lal-dinməz olurdu. Həmin döyüşdə biz elə manevr etdik ki, heç bir düşmən vertolyotu cürət edib bizə tərəf uça bilmədi. Ona görə də zenitçilərimiz istiqaməti dəyişib xeyli düşmən piyadasını məhv etdi.

Bəhram söhbətinin axırında dedi ki, bəlkə də, anamın dizində bir taqət qalmayıb. Dörd oğulu müharibəyə göndərib sakitcə nəfəs almaq zarafat deyil.

Bəhrəmin anası Bikə xanım böyük ürək sahibidir ki, Vətən müharibəsinə dörd igid balasını yola salıb. İnşallah, yaxın gələcəkdə onun ünvanına dörd qələbə müjdəsi, dörd qələbə muştuluğu veriləcək. Bu xoşbəxtlik isə hər anaya qismət olmur.

İbrahim MƏSİMOĞLU

29 yanvar 1994-cü il