DOĞMA YURD UĞRUNDA ÖLÜM HƏYATIN SONU DEYİL, ŞƏRƏFLİ DAVAMIDIR!...

                 

Qohum olduğuna görə cəsur zabitimiz Sərxan İlqar oğlu Muxtarovun həyatı mənə çox  bəllidir. Onun könül dünyası həmişə yüksək qürur hissləri doğururdu. Yenilməz bir hərbçi idi. Demək olar ki, Sərxanın çox çılğın və qorxmaz uşaqlıq illəri gözlərim qarşısında keçib. İstəmirdi kiməsə bənzəsin, yalnız öz cığırı ilə getməyə can atır, hər bir sahədə üstün olmağa çalışırdı. Qoçaqlıqda, ordudaxili fiziki bəhsləşmələrdə əksər yaşıdlarını geridə qoyurdu. Hər açılan sabaha ümidlə baxar, nəzərdə tutduğu hər bir işə həvəslə başlayardı. Kimsənin ortaya atdığı bir şübhəli fikri qəbul etməzdi. Onun olduğu yığnaqda sevinc təntənəsi artar, müşkül zənn edilən tapşırıqların icrasında azacıq da olsa, qorxu hissi keçirməzdi.

Sərxanın uşaq nadincliyi, yeniyetmə şuxluğu, kursant çalışqanlığı, hərbçi nikbinliyi xoşagəlimli bir xarakter kimi qohumları, yaxın dostları və silahdaşları tərəfindən daim yada salınmaqdadır. Bəzən bu və ya digər yüksəkliyin çoxluğundan çəkinməyərək necə gəldi tullanır, zədə alır, bəzən həlli mümkün sayılmayan məsələnin çözümünə girişir, heç kimin unamadığı çıxış yolunu tapır, bəzən də hamını kədərləndirən bir işin şad məqamlarını yaşadırdı. Səhv etməyi də sevməzdi, di gəl ki, qeyri-ixtiyari yol verdiyi səhvdən ibrətli dərs alırdı.

Peşə seçimi söhbəti düşəndə hünərli əməllərinə, qorxmaz hərəkətlərinə əsaslanaraq mən onun atası, 1-ci Qarabağ müharibəsinin mərd iştirakçısı İlqar Sərdaroğluna məsləhət görürdüm kü, Sərxandan yaxşı hərbçi olar. Bu mövzuda söz düşəndə o mənim fikrimi ürəkdən dəstəkləyərək qardaşı İsrafili də hərbçiliyə həvəsləndirirdi. Necə deyərlər, əvvəlcə məqsədin çəkisinə bax, conra əməldən yapış. Mən Sərxanla yanaşı qardaşına da zabit ucalığının,  hərbçi şərəfinin incəliklərini o qədər izah etdim ki, hər ikisi tərəddüd etmədən eyni mövqedə durdular. Yurdsevər anası Çimnaz xanım da möhkəm mənəvi dayaq verdi. Qarşıya qoyulan məqsədin ağırlığını xoşluqla qəbul edərək qəbul imtahanlarına elə yaxşı hazırlaşdılar ki, ali hərbi məktəbə yüksək qiymətlərlə daxil oldular. Yaşlarına uyğun olaraq əvvəl İsrafil, bir il sonra isə Sərxan kursant libasını fəxarətlə daşıyaraq layiqli zabit kimi yetişdilər. Biri artilleriya üzrə bacarıqlı zabit, digəri isə motoatıcı taqım komandiri kimi ayrı-ayrı hərbi hissələrdə örnək hədəfi oldular. İki qardaş hərbçi bir-birinə mənəvi güc verə-verə yalnız öncüllük etdilər.

Doğma Qarabağımızın işğal dərdi barədə söhbət açılanda həmişə axırda o fikri təskinliklə deyirdik ki, çox ağlamağa dəyməz, hər göz yaşının axırı təbəssümdür, gəlin ruhdan düşməyək. Sözün açığı, hər dəfə arzuladığımız qələbə sevincinə sahib olub-olmayacağımızla bağlı rəyləri Sərxan biganə dinləmirdi. Qətiyyətlə deyirdi ki, çalışın uzun-uzadı dərd çəkməyi tərgidək, yalnız ordumuzun hünərli sözünü yaddaşımızda möhkəm saxlayaq, şərəfsiz erməni bizim qarşımızda qalib kimi dura bilməz, inşallah, möhtərəm Ali Baş Komandanımızın hücum əmri bizə hökmən qələbə bəxş edəcək! Mənəvi yolçuluğumuzun əsas hədəfi vətənçilikdir. Sonda kim öləcək, onu Allah bilər! Dişə diş, qana qan!

Yaxşı ki, Sərxan o mübarək anları yaşadı, müzəffər ordumuzun zəfər günlərini görə bildi. Söz yox ki, mənfur erməni işğalçıları üzərində tam və qəti qələbəmizin qazanılmasında onun öz payı oldu. Lakin dünya hərb tarixində yeni və təkrarsız iz salan həmin hərbi əməliyyatlarda istədiyi kimi iştirak edə bilmədi. Belə ki, Qarabağın azadlığı uğrunda əks-hücum əməliyyatı başlayanda kapitan Sərxan Muxtarov Qazax bölgəsində yerləşən “N” saylı motoatıcı briqadamızın öncül tabor komandiri kimi xidmət edirdi. Lazımi ehtiyat qüvvələrin təşkili istiqamətində yuxarı komandanlığın müvafiq əmri veriləndə bütün silahdaşları ilə birgə Sərxan çox ruhlandı. Həmin hərbi hissədən 3 tabor ön atəş xəttinə yollandı. Onlardan biri də intiqam hissləri ilə alışıb-yanan Sərxan Muxtarovun taboru idi.

Döyüş həyəcanı səsləndiyi andan etibarən həmlə layihələri barədə fikirləşməyə başladı, tabeliyində olan zabit və əsgərlərlə fərdi söhbət aparmaqla bahəm ehtimal edilən döyüş sınaqlarından danışır, şəxsi heyətə lazımi bilgi və məsləhətlər verir, təcrübi təlimlər keçirirdi. Tale elə gətirdi ki, səfərbər edilən həmin taborların ikisi uğurlu döyüşlərə qatıldı, lakin Sərxan Muxtarovun komandirlik etdiyi tabor Daşkəsən bölgəsində ehtiyat qüvvə kimi saxlanıldı. Vətəncanlı komandir başda olmaqla taborun şəxsi heyəti vətən müharibəsində iştirak etmək təşəbbüsü ilə yuxarı komandanlığa müraciət etsə də, yalnız gözləmə əmri verildi.

Qəsbkar erməni dövlətinin dizini tam qırdıqdan sonra müzəffər ordumuzun daxilində müəyyən kadr dəyişikliyi aparıldı, əlavə hərbi birləşmələr yaradıldı. Eyni zamanda doğma torpaqlarımızın azad edilməsi ilə əlaqədar olaraq Dövlət Sərhəd Xidmətinin fəaliyyət sahəsi genişləndirildiyinə görə yuxarı komandanlığın göstərişi əsasında Müdafiə Nazirliyinin bir qisim təcrübəli zabitləri sərhədçi olmaq şansı qazandılar. Onlardan biri də kapitan Sərxan Muxtarov oldu. Fərqli xidmət sahəsinə keçirilsə də, eyni vəzifəyə təyin edildi. İlk gündən mütəşəkkil fəaliyyətə başlayaraq müsbət nəticələr əldə etdi. Sərxanın seçilən təşkilatçılıq qabiliyyətini, idarəetmə səriştəsini, habelə yüksək iradi keyfiyyətlərini nəzərə alaraq komandanlıq tərəfindən ona növbəti “mayor” hərbi rütbənin verilməsi barədə təqdimat yazıldı.

Sərxan ötən hərbi xidmət ərzində müvəffəqiyyət qazanmağın sirlərini yaxşı əxz etmişdi. Hər uğurlu addımı onu mənən zənginləşdirir və yeni üstün fəaliyyət barədə düşünürdü. Bəzən qarşısına çıxan müvəffəqiyyətsizlik zəncirini qıra bilməyənlərə pənah əlini uzadır, şəxsi köməklik göstərməkdən xüsusi zövq alırdı. Yeni xidmət sahəsində də dəmir hərbi intizama söykənən öz nümunəvi xidmət ahəngini olduğu kimi davam etdirdi. Lakin növbəti addımları çox məsul bir mövqedə – erməni işğalından azad etdiyimiz təhlükəli bir ərazidə atdığına görə daim narahatlıq içində gün keçirir, tabeliyində olan zabit və əsgərlər tərəfindən qüsursuz xidmət üçün bütün zəruri şərtlərin əməl edilməsinə xüsusi diqqət yetirirdi. Yaxşı anlayırdı ki, hər gün qəza ehtimalı yaradan bir təhlükə burulğanında çalışmaqdadır. Buna görə də hər saat, hər dəqiqə  ehtiyat hisslərini gücləndirirdi.

Yanvarın 12-də taborun səhər baxışında Sərxan Muxtarov şəxsi heyət üçün çətinliklə hasilə gələn içməli su məsələsini ayrıca vurğuladı və hərbi hissə komandirinin icazəsi ilə bu gün su probleminin tam qurtaracağı barədə fikrini açıqladı. Belə bir məlumat əldə etmişdi ki, taborun nəzarətində olan ərazidə – Zəngilan rayonunun Yuxarı Yeməzli kəndinin dövlət sərhədi yaxınlığında bir bulaq var. Əvvəllər ermənilər bu bulaqdan istifadə edirmişlər. İndi həmin yer bizim haqlı ixtiyarımızdadır. Bəs niyə istifadəsiz qalsın? Nə üçün taborumuz su təminatı üçün əlavə xərclərə yol versin?

Bu əsaslı suallara bacarıqlı tabor komandiri Sərxan Muxtarov əməli cavab axtarmaq məqsədilə həmin bulaq başına getməyi qərara aldı. Dəqiq bilirdi ki, xidməti maşının təhlükəsiz hərəkəti üçün sürücü əsgər lazımi bilgilərə malikdir. O, minalı ərazidə qoyulmuş şərti işarələrə əsasən maşını arxayın sürə bilirdi. Hər ehtimala qarşı tabor komandiri də ona müəyyən məsləhətlər verir, daim ehtiyatlı olmağı tələb edirdi. Sərxan onu da müəyyən etmişdi ki, bulaq olan sahədə hələ mühəndis-istehkam tapşırıqları tam başa çatdırılmayıb. Yəni tapdanmış yoldan kənara çıxmaq olmaz. Həqiqətən gediş qəzasıq yerinə yetirildi. Sərxan bulaq olan ərazidə zəruri abadlıq işlərinin görülməsi barədə ayaqüstü cızmaqaralar etdi və rabitə vasitəsilə tapşırıq verdi ki, bu gün operativ bir şəkildə verilən təhlükəsizlik tapşırıqlarını yerinə yetirmək şərti ilə bu bulaqdan hökmən istifadə edilməlidir. O, sürücünün qəzasız fəaliyyətindən də məmnun qaldı və xoş ovqatla komanda verdi:

–İgid əsgərim, indi elə manevr et ki, gəldiyimiz yolla sağ-salamat geri qayıdaq. Unutma ki, düşmənin hiyləsi kölgəsindən böyükdür. Erməni etibar ediləsi qonşu deyil...

         

Sürücü komandirin xoş münasibətindən daha yaxşı ruhlanaraq sükan arxasına arxayın keçdi və maşını işə saldı. Sən demə, erməni gavurları bu yerdə gizli hiylə qurmuşlar. Məhz manevr ehtimalı nəzərdə tutulmuşdu. Düşmən tank əleyhinə minanı ora gələn yolun üstündə yox, ehtimal edilən manevr hərəkətinə uyğun quraşdırmışdı və o ehtimal daşnak hiyləsini işə keçirdi. Düşmənimiz döyüş meydanında puç olsa da, qarşımızda diz çökərək təslim sənədini qollasa da, xain niyyətlə basdırdığı minalara qarşı hələ mübarizəmiz davam edirdi. Necə ki, faşist dığaların kələklə yerə soxduğu mina partlayışı nəticəsində sürücü ağır yaralandı, ömrünün yalnız 32 baharını yaşamış tabor komandiri Sərxan Muxtarov isə arzuladığı müqəddəs şəhidlik zirvəsinə ucaldı...

Sərxanın yurd eşqi ən uca bir hədəfə yetişdi. O, bu ülvi hədəfdə mərd və mübariz xalqımızın sevimli bir simasına döndü, ilahi bir halallıq aldı. Doğrudan da, şəhidlik hər kəsə qismət olmur. Vətən üçün can verən ölü sayıla bilməz. Hər kəsin yetişə bilmədiyi o pak dünyaya yalnız cəsur oğullarımız sahib olur və el yolunda şirin canını qurban verərək heç vaxt unudulmurlar. Sərxanın igidlik taleyi onun özünə, sədaqətli həyat yoldaşı Vəfaya, atasız qalan 4 yaşlı Çimnaza, habelə övladlarına qəhrəmanlıq dərsi verən ata və anasına sönməz bir qüdsiyyət bəxş etdi. Sərxan bu dünyanı yalnız cismən dəyişdi. Çünki doğma yurd uğrunda ölüm həyatın sonu deyil, şərəfli davamıdır!...

                                            

                                              İbrahim MƏSİMOĞLU

                müharibə veteranı, ehtiyatda olan polkovnik-leytenant